Belçika’dan sadece 3 puan aldık...

Onur Kıvrak, Trabzonspor'un kalesinde ünlendi.

Onur’u asıl ünlü yapan da, geçen sezon Fenerbahçe'nin şampiyonluğa ulaşamadığı Saracoğlu'ndaki maçtı. Onur, o maçta parladı; bu parlama ona Milli Takım'ın yolunu açtı. Volkan Demirel'in saktatlığı ona yaradı, kaleye geçti.

Belçika karşısında izlediğim, iki gol yiyen Onur, ne yazık ki, benden iyi puan alamadı.

Yediği gollere ne demeli?

Demek ki, Fenerbahçe’ye şampiyonluk yolunda çelme takmak, sürekli ünlü olmayı gerektirmiyor.

*****

Belçikalı futbolcular, biraz daha dikkatli olsaydılar, ikinci golü hemen bulmaları işten değildi. Ancak, o beceriyi gösteremediler; ilk yarıyı 1-0 önde bitirdiler.

Bize gelince…

Boşa giden, top gezdirmekle, oyunu geride kabul ederek geçen bir ilk yarıda, lehimize söylenecek olumlu bir pozisyon yok. Geride Mehmet Aurélio ile Emre’nin çabaları, Belçika’nın hızını kesmeye yettiği kadar yetti.

İkinci yarıda farklı bir Milli Takım izledik. Semih’le başlayan ikinci yarının başında bulduğumuz gol, canlanmamızı sağladı. Vincent Kompany’nin kırmızı kartla takımını 10 kişi bırakması, işimiz kolaylaştıracağı bekleniyordu.

Belçika, iki duran toptan bulduğu iki golle, İstanbul’dan puanla ayrılabilirdi. Eğer puan alsaydı, bu Servet’ten çok, Onur’un hediyesi olurdu.

*****

Puanımız 6’ya çıktı.

Geçmiş yıllarda, “kolay”ı “zor”a sokarak dağıttığımız puanlarla beklentileri boşa çıkardık. Bu akşam da, öyle ahım şahım bir futbol oynadığımızı söylememiz zor. Seyirci, her zaman olduğu gibi kale arkaları, futbolculardan daha heyecanlıydı.

Sonradan oyuna giren, sakatlığı atlatmış olduğunu gösteren Gökhal Gönül, Milli Takım’ın vazgeçilmezlerinden olduğunu bir kez daha gösterdi. Fenerbahçe'de, ne zaman oynayacağı bilinmeyen Semih, ikinci yarıda takımın toparlanmasını sağlayanlardan biriydi.

*****

İlk iki maçı kayıpsız bitirmek iyi.

Umalım, takımımız sonraki maçlarda daha iyi oynar; beklentileri boşa çıkarmaz.

Belçika galibiyetiyle gelen 3 puan Şeker Bayramı için “şeker” değerinde.