Belki anlarsın, anlamasan da olur

   Aylardan sen yine fakat günlerden yağmur bugün. Damla damla akıyorsun içime hatta sağanakça... Kırıp döker miyim diye düşünmeden rüzgara karışıp hunharca... Yalnız gözlerinle kafiyeli olan gözlerim terk edilmiş, soğuk bir ev gibi bugün. Ellerime ilk temasında titreyen parmak uçlarım arıyor seni ve hatta kirpik uçlarım...

Yalnızca seni düşünüyor olma imkanını verdiğin için bile teşekkür etmeliyim belki de sana. Tenimi aşıp da ruhuma işlediğin her zerre için... İçimdeki pare pare kavruluşun için... Ve binlerce kez özür dilemeliyim bu gece senden. Yazıp yönettiğin hikayede baş kahraman olamadım asla diye. Belki de sadece, korkağın tekiyim diye...