Belki Bir Gün Özlersin

Yalnızlığın ve hüznün başkenti Ankara'yı sonbahar bile terk ederken, siz gri bir şehrin sokaklarında yürürken, etraftaki renkler bir anda siyah beyaza döner, kamera size yaklaşır, yüzünüze zoom yapar ve etraf flulaşır… Tek görünen gözünüzdeki yalnızlıktır. Fonda “Belki Bir Gün Özlersin” çalmaktadır giderek yükselen sesiyle… Ben yavaş yavaş yürümekteyim. Müzik yavaş yavaş yükselmektedir.

Eskiden her kasetin belli bir yeri tekrar tekrar dinlenmekten aşınırdı. Rew. Stop Play ayyy biraz geride kalmış Stop Fwd Stop Play tamam, tam yeri. Play, son ses. Sonra tekrar Stop tekrar Rew. tekrar Play.. Sonuna kadar ses açılır. Çıkartabileceğin en iyi sesinle (ki bu da dışarıdan duyulduğunda kötü çalınan keman tonunda bir şeydir ama ne yapalım malzeme bu) eline gitar ya da mikrofon olabilecek bir nesne aldıktan sonra bağıra bağıra söylersin. Neyse tekrar Rew. Stop Play son ses…. Neyse ki CD çıktı. Tek parçayı seç ve play…play…play… play…

Belki bir gün özlersin

Belki bir gün özlersin ...
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken .

Okuduğun ilk roman
Sevdiğin ilk adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Belki dolar gözlerin .
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin ...

Belki bir gün özlersin ...

Sil gözünün yalnızlıklarını...
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana...

Belki bir gün özlersin...
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken.

Seçtiğin bu hayat
Geçtiğin son adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Sessiz harfler seçersin.
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin...

Sil gözünün yalnızlıklarını...
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana...

Dinlemeye başladığın an kontrolü kaybediyorsun, şarkı seni ele geçiriyor, tekrar tekrar dinliyorsun.

Kaç yıl önceye ya da kaç km öteye gittiğini kimse bilmez, belki sen de… Her çalınan tekrar daha hızlı gitmene sebep olur senin bile bilemediğin o yere. Gözünden silemediğin yalnızlığın bu sefer akıp çoğaltır acılarını. Gözyaşlarından cesaret alıp duvarlara adını fısıldarsın. Sırtındaki bin bıçağı tek tek çıkartıp tekrar saplarsın. Artık yasal bir kimliğe bürünmüş olan acın bile güzeldir senin.

Arockbesk olan bu şarkı daha fazla nasıl kanatabilir sizi? Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ in görüntüleri ile birlikte tabiki! Onu da yapmışlar…

http://www.youtube.com/watch?v=GBOg0-QQCwc

Emre Aydın’ ın albümündeki tüm parçalar çok güzel. “Afilli Yalnızlık” la başlayan yolculuk, acıların bedava olduğunu söyleyen bebekte “Ve Gülümse Şimdi ” de uzun bir müddet durmanıza sebep oluyor. “Dayan Yalnızlıklığım” da tamam işte bu diyorsunuz, cam kenarını size veren sevgiliye. Bütün albüm bittiğinde tekrar “Belki bir gün özlersin” i dinlemek istiyorsunuz. Ama sonu yok bunun ve bu tekrarların…