Belki de o yalanlar söylenirken Muhammet hala yaşıyordu...

"Arkadaşımın evinin önünde kayboldu"

"Kendi evimizin önünde kayboldu"

"Muhammet`i parkta kaybettim"

"Küçük kızımın altını değiştirmek için arkadaşıma uğramıştım"

"Dilber bizde kızının altını değiştirmedi"

"Yardım almak için belediyeye gitmiştim"

"Belediyeye gitmedim, belediyenin oraya gittim"

"Kazı kazandan 20 TL çıktı"

"Para Kazı Kazandan çıkmadı, K. Bey vermişti"

Bu ve bunun gibi nice yalanlar söylenirken küçük Muhammet'in nerede olduğunu bilen, akibetinden haberdar olan kimse yoktu.

Aradan tam 44 gün geçmişti ki, bir köylü tarlasında çalışırken çürümüş küçük bir cesetle karşılaştı.
Burası Muhammet'in evine 1 kilometre uzaklıktaki bir tarlaydı.
Hemen emniyete haber verildi.
Yetkililer cesedin küçük Mumammet'e ait olabileceği ihtimali ile anne ve babayı teşhis için çağırdı.
Anne ve baba ancak kıyafetlerinden teşhis edilebilmişti küçük Muhammet'i.
Çünkü günler önce öldürüldüğünden dolayı sadece kafatası, omurga kemikleri ve üzerindeki kıyafetleri kalmıştı.
Deliller toplandı, adli tıpa gönderildi.

Böyle bulunmuştu küçük Muhammet...

'Yalan' gereğini yapmış, küçük bir canı çürümeye terk etmişti.
Küçük Muhammet, anne ve babasının 'yalan'larının kurbanı olmuştu.

Belki de o yalanlar söylenirken Muhammet hala yaşıyordu...
Anne ve babadan bir damla gözyaşı Küçük Muhammet'e nasip olmamıştı.
Kısaca 'yalan' bir can almıştı...