Ben bayramlarımı geri istiyorum

Bu gün bayram, çocukların en mutlu günü.

Neden sadece çocuklar yetişkinlerin de en mutlu günü olamaz mı?

Ben bir bez bebek istiyorum, mendil içinde harçlık, ellerini öptüğüm büyüklerimin yanaklarımı okşamasını ve en çok da kırmızı pabuçlarımı istiyorum.

Çocukluğumu, çocukluğumun bayram gibi geçen günlerini ve benim bayramlarımı geri istiyorum.

Sandal salıncakta midem bulanarak sallanmak, rengarenk macunları seçerken zorlanmak ve pamuk helvaları tüm yüzüme bulaştırmak istiyorum.

Dedemin dükkanında ki maskeleri yüzüme takmak, leblebi helvası yemek, ananemim ve dedemin elini öpmek istiyorum.

Evet, ben bayramlarımı geri istiyorum.

Yaşadıklarımı yaşanmamış saymak , çocukluğumdan bu yana geçen zamanı silmek istiyorum.

Dedemin boynumda ki demir iki buçuk lirayı bozdurup bana yaptırdığı pantolonu tekrar giymek istiyorum.

Çarşamba pazarından aldığımız mendilleri, bayram şekerlerini ve akşamın da ananemin başıma sıcak suları dökerek beni yıkamasını istiyorum.

Gaz lambasında okuduğum mutlu çocukların hayatlarını, yenen bir kap yemeği, benim kilo almam için dedemin bana içirdiği acı biber sularını istiyorum.

Ama en güzeli çocukluğumda ki bayramlar. Sevgiyle, içtenlikle, menfaatsiz ve karşılıksız sevinçlerin yaşandığı sevgi dolu bayramlar.

Ben bayramlarımı geri istiyorum.