Ben bir yalnız çam fidanıyım

Ormanlar tıpkı insan toplulukları gibidir, kalabalık ve ürkütücü.

Bir tohum alıyorsun eline saçıyorsun sağa sola ya da bir rüzgar esiyor kozalakların tohumu kendiliğinden uçuşuyor bir yer buluyor. O tohum toprak, hava ve suyla buluşuyor, ardından güneşte katılıyor onlara tohumla kucaklaşıyor. Bir bebeğin doğarken gözlerini açışı gibi tohum da kabuklarını açmaya başlıyor ve filiz oluyor zamanla. Çelimsiz ve çaresizce rüzgarın, suyun iteleyişiyle serpiliyor fidan oluyor. Bakıyorum da hepsi bir arada büyüyor ama bir kaçı var ki kenara itivermişler sanki, rüzgar savurmuş, dışlamış diğerlerinden. Daha ufak, daha cılız, yapayalnızlar.

Görüyorum ki yalnız kalan çam fidanları da büyüme telaşında dal verme, kök salma, soğuktan korunmaya çalışmaktalar. Toplu, bir arada olan fidanlar ise güçlü, kuvvetli, yemyeşil insan kümeleri gibi, bir aile gibi, bir şehir gibi öyle güçlü ki; ne yağmur ne rüzgar ne kar hiçbiri yıkamaz, birbirlerinin gölgesinde korurcasına büyümekteler. Kuşlar bile onları seçiyor o daldan diğerine konuyor, şakıyor, yuva yapıyor. Sincaplar dallarda kovalamaca oynuyor. Bu şehir başka, bu şehir sıcak, birbirlerine sevgilerini veriyorlar, hediyeler alıyor, şarkı söylüyorlar insanlar gibi...

Kenardaki çamlar ise, her şeye rağmen hayatta kalma mücadelesinde yaşam savaşı veriyorlar. Ne kuşlar toplanıyor, ne sincaplar, ne böcekler... Ayakta güçlü kalabilmek için daha bir kök salıyorlar tıpkı insanlar gibi. Şehirden uzak yaşayanlar, yalnız kalanlar, yalnız bırakılanlar nasıl tüm tehlikelerde kendini korumaya çalışıyor ve hayat mücadelesinde yine kendi kazanıyorsa işte bu birkaç çam fidanı da öyle yapıyor. Seviyor dünyayı, doğayı bırakmıyor. Belki imreniyor diğerlerine. Kuşları özlüyor, şarkı söylemek istiyor. O da kucaklaşmak doğayla canlılara sarılmak istiyor. Yinede kaderi, onu istemezcesine yapayalnız atıveriyor. Büyüdükçe yalnızlığa ya alışıyor ya da sıkılıyor. Tohumlarını saçmaya başlıyor sağa sola ben değil ama onlar bir arada olsun istiyor. Tohumlar büyüyüp fidan olurken O da yaşlandıkça olgunlaşıyor, yavrularına anlatacak hikayeleri çoğaldıkça çoğalıyor...