Ben de artistim:)

Günlerden pazar. Evimde miskin miskin oturup çayımı höpürdetirken kapı hızla çalmaya başlar. Fonda hatırla sevgili dizi müziği de o fon nerden girdi araya kim çalıyo bilmiyorum. Kapıda elinde kadehiyle Nuri Alço. Parmağında içinde uyku ilaçlarını sakladığı o kocaman yüzüğü. Nereye kaçsam derken kendimi hikayenin içinde buluveriyorum.

Ben böyle numaraları yer miyim? Tabiki yemem ama rol icabı yiyorum. Başım dönmeye başladı etraf dönmeye başladı derken hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçerken birden bende başka bir boyuta geçiyorum. Elimde ziller bir çingene mahallesindeyim. O da ne Ediz Hun bana aşık. Bu ne büyük saadet. (Konuşmama ne oldu böyle:)Sanki gırtlağımda birşey varmış gibi konuşuyorum)Neyse ama nedense pek umursamıyorum Ediz Hun'u. Bir çadırın içine geçiyorum. Tam üzerimi değiştirecekken adamın biri bana tecavüz etmek için usul usul yaklaşıyor. Ama bir ayı çıkıveriyor ansızın ortaya adamı oracıkta parçalıyor. Ben bu manzarayı görmemek için elimle gözlerimi kapatıyorum. Gözlerimi açtığımda bir trenin içinde buluyorum kendimi. Bir kaz çobanıymışım. Herkes benle dalga geçiyor trende. Elimde de bir köpek. Adı boncukmuş. Yalnız bir yakışıklı var ki karşımda. Dur bakalım tanıyacak gibiyim sanki onu biryerlerden. İsmini çıkaramadım bir türlü. Derken kendimi birden yolun ortasında Hayat Sevince Güzel şarkısını söylerken buluveriyorum. Kamera hızla dönüyor ve bir evin içindeyim. Aile bayağı kalabalık Adile Naşit, Münir Özkul, Tarık Akan, Halit Akçatepe var da var. Evden kaçmışım . O çok sevdiğim Tarık Akan benim sevgilimmiş, aman Allahım. Babam çok kötü ama yapmadığını bırakmıyor bize. En sonunda Yaşar Usta (Münir Özkul)'un dedikleri kendine getiriyor babamı. Dokunma kızıma, dokunma gelinime, dokunma oğullarıma. Onların kılına bile zarar gelirse ben ömründe bir karıncayı bile inciltmemiş olan ben Yaşar Usta çeker vururum seni. Ve dönüp arkama bile bakmam!

Filmler kare kare gözümün önünden ve hayatımdan geçerken miskin miskin oturduğum televizyonun karşısında fazlaca miskinleşip uyumuş olduğumu farkediyorum. Televizyonda bir Hülya Koçyiğit ve Kartal Tibet filmi Boş Çerçeve!Kapı hala ısrarla çalmakta...

Bu yazıyı yazmamda bana güzel yazılarıyla ilham verdiği için Solohan'a sonsuz teşekkürler...Umarım onun yarısı kadar başarılı olmuşumdur:)

Bloğumdaki resim www.klashaber.com adresinden alınmıştır.