Ben de bu rüzgarda savrulmamak için mücadele veriyorum

Ben değişim öğrencisiyim. Brezilya' yı seçtim ülke olarak nedeniniyse hala bulamadım. Hani bazen yüreğinizin sesini dinlersiniz ya ben de öyle yaptım galiba.

Alışmak zor oldu başta. Sonuçta canımdan çok sevdiğim ailemden uzakta, İstanbul'umdan, arkadaşlarımdan ama dertlerimden de:) Biliyor musun insan her şeye alışıyormuş: hasrete , ayrılığa, acıya,her şeye...

4 ay oldu.. Ben hala burda, ama kalbimin bir kısmı hala sevdiklerimin yanında. Geliş amacım kendimi toplamaktı, dertlerimden uzaklaşmak başardım ve ilk defa kendi kabuğumdan dışarı çıktım. Çünkü artık her düşüşümde beni kaldıran bir ailem yok ve ya hangi yolu seçeceğimi söyleyen kimsem yok. Her çeşit insanı tanıyorum ,her çeşit yola sapıyorum.. Dünya'yı kendi penceremden istediğim gibi değil, her yönüyle görüyorum. Bazen korkuyorum , ne yöne gidiyor dünya. Pişman oluyorum bazen kabuğumdan çıktığıma. Babam beni hala küçük kızı olarak görüyor ya, hep öyle mi kalsaydım aslında.

Arkadaşlarla dışarı çıkarız geceleri. Ya partilere gideriz ya da sokakta içmeye.. Herkesin bir elinde sigara, bir elinde ya bira ya vodka.. Bazıları kenar köşelerde esrar çeker, peki rahatlar mı gerçekten ? Ve söylesene ben nasıl hala babamın o küçük kızı kadar temiz kalabildim, bir birayla kapatıverdim gecelerimi. Ya daha geçen gün yeni ailemin kızıyla ve arkadaşlarıyla dışarı cıktık. 6 kişiydik, bira içtik aramızdan bir kişi sigara içiyordu. Bir ara kardeşimin sevgilisi geldi :''Biz şimdi içmeye gideceğiz ama Vanessa'nın ailesi bilmiyor'' dedi. Bir dakika ya Vanessa da mı diye şaşırdım kaldım. Bir kenara gittik böyle pis kokan bişey kağıda sardılar, başladılar çekmeye. Bana da tuttular. İnanamıyorum ya ben nelerin içindeyim, hayat nasıl böyle?! Onlara dışardan baktım da ne kadar zavallılar aslında. Ayakta bile zor duruyorlar. İstanbul'dayken haberlerde izlerdim fransız sokağında esrar ceken grupları hiçbir zaman düşümezdim bu tür arkadaşlarım olacağını. Daha neler yaşadım Allah'ım bu 4 ay içinde nasıl insanlar tanıdım böyle. Delilik diye adlandırdıkları şeylerle nasıl zavallı olduklarını aslında , ne zaman anlayacaklar?Anladıklarında her şey çok geç olmaz dimi? Kabuğumdan dışarı çıktım derken bunu kastetmiştim herkesin elinde sigara, sarhoş olana kadar içenler sonra esrar çekenler, aslında eşcinsel olmayıp da kız kıza öpüşen insanlar.... Arkadaşlarım! Ve işte hayat,gençlik! Yani hayat sandığım gibi toz pembe değilmiş, aslında biliyordum da hiç yaşamamıştım.

Şimdi anlıyorum ; annemin gece ağabeyimle bile dışarı çıkmamızı pek istememesini ve ben Brezilya'ya gidiyorum dediğimde babamın gözlerindeki korkuyu... Çünkü değişmemek imkansız, kötü yola sapmamak mucize ve bense bilmiyorum ama bir şekilde korunuyorum galiba:)

Söylesene nasıl tersine dönecek dünya ve ya daha kötüleşmez di mi? Bana eğitimsizlikten demeyin. Artık ondan değil biliyorum bu düpedüz özentilik ama yanlışa peki neden? Bana bunu söyleyin neden kötüye yanlışa özeniyoruz, özendiriliyoruz?

Hayatı daha güzel bir yer yapmak için savaşalım! Gençliği daha da uyaralım çünkü gençlik sandığınızdan da kötü bir yolda ve hızla ilerlemekte!!