Ben de Gülemedim...

   "Bozkırın Tezenesi", Neşat Ertaş'ı ölümünün 6. yılında özlemle anarken; eşsizliğini ve değerini bir kez daha anladık.

    Aşık geleneğinin son temsilcilerinden ve efsanelerinden olan Neşat usta; acıyı öyle içten dile getirmiştir ki onun da acılarla yoğrulduğunu hemen anlıyor insan... "Ben de gülemedim yalan dünyada", derken insanoğlunun yaşadığı gerçeği, kendi hayatı üzerinden aktarıyor samimiyetle...

   Bozkırın acılarını, acısını içinde yaşamaya alışmış Anadolu insanının tercümanı olarak aktarıyor...Hayatın sadece neşeli oyun havalarından ibaret olmadığını vuruyor yüzümüze...

   Hayatın geçici ve boş olduğunu, vefanın ve insan olmanın ne kadar önemli olduğunu bir felsefi aşık edasıyla sunuyor bize.

   "Ağla sazım, ağlanacak zamandır", derken hayatın acılarla yoğrulmuş olduğunu vurgularken; "Sen beni gülünce mutlu mu sandın. Yalandan yüzüme gülen dünyada", diyerek de kendi hayatının kısa bir özetini verir...

   Sanata ve sanatçıya gerekli değeri vermeyen toplumlarda sanatçı olarak doğmak, zorlu bir hayatı göze almak olduğundan; bunun bedelini ödemiştir büyük usta...