- Kategori
- Eğitim
Ben de özür diliyorum
Bugün bir öğrencimi üzdüm. Doğru dürüst Türkçe bile konuşulmayan, sekiz çocuklu bir evde yaşıyor. Evde çalıştıran olmadığından okulda ne öğrenirse onunla bir şeyler yapacak. Ama çabuk unutuyor. Korkuyor çokça. Yapamamaktan, azar işitmekten... Ama seviyorum onu... Diğer geri durumdakiler gibi pişkin değil. Hislerini açıkça söylüyor. "Bunun okunuşunu unuttum "diyor. Bugün fazla azarladım onları. Hiç çaba göstermeyenler pek etkilenmedi. Ama o yine de gayret içindeydi. Kitaptaki çalışmaları artık okuyan arkadaşlarıyla yarışır gibi yapmaya çalıştı. Arkadaşlarına bildiği kadarıyla sayı saydırdı. Pek şirin değil görünüşü, ama insan oluşunun güzelliği yansıyor yüzüne. "Senden korkuyorum" dedi bana. Varsın üç ay sonra okusun, üzmeyeceğim artık onu. Bir insan kazanmak istiyorum. Bugünlerde herkes bir yerlerden özür diliyor. Ben de bu öğrencimden özür diliyorum.