- Kategori
- Güncel
Ben/deniz tsunami!
Denize suçlamamdır;
Ehh beee baba ehhh
Brehhh brehhh! Breh ki breh!
Meydanı esir almışsın iki gözüm.
Tsunami olup, insan içine dalmışsın
İyi halt etmişsin!
Korkup kaçtın mı ateşi görünce, anlamadım?
Yardım istemeye mi koştun insana?
Yoksa zaferini mi kutlayacaktın insanla
Evlerin içlerine delirmiş gibi girdin?
Neyse, daha sözüm var ama uzatmayayım,
Nefesin kan kokuyor,
Tadında çocuk şekerleri var.
Yaşamın kaynağı olabilirsin, eyvallah!
Lakin Sona erdirme hakkın yok
Hem yemin, hem billah
Denizin savunmasıdır;
Yaşamı korudum ben!
Ateşten, dumandan ve külden,
Gidip ben kapattım o canavarın ağzını,
Çöktürdüm ateşi dizlerinin üstüne,
Zehri soludum ciğerlerime,
Bacaları tıkadım olanca gücümle.
Çok acı çekiyorlar biliyorum!
İnsanın suçu, çocukluğu.
Çok ayak altında dolanıyor
Oysa burası savaş meydanı.
Üstelik bunu biliyor.
Çok kayıp verdi biliyorum!
Deli ediyor insan beni,
File döndü doğanın içinde
Kristalleri parçalıyor,
Yerlere saçıyor.
Söndüremediği ateşler yakıyor.
İçemediği suları döküyor ortalığa.
Sonra S.O.S veriyor.