Ben geldim sen yoktun

Yürüdüm karanlık sokaklar boyu,  

Yokuşlar çıktım sana kavuşmak pahasına,  

Nefes nefese kaldım. 

Çok tepe aştım ardında sen varsın diye,  

Hep cam kırıkları battı ayaklarıma,  

Senin düşünle halvet olduğum gecelerde. 

Uyandığımda genzimde kan kokusu vardı. 

Bir resim çakılır ya zihnine insanın,  

Yitip giden sevgililerin ardından. 

Ne vakit sen gelsen aklıma bitmeyen yol çizgileri,  

Seninle geçirdiğim anların en güzeli,  

Kavuşmamıza az kalasıydı. 

Gerisi cam kırığı, düş kırığı. 

Bu kez dedim ben yazmayacağım senaryoyu,  

Doğaçlama olsun gözlerinin derinine batışım. 

Ne desen eyvallahtı, ne yapsan amenna. 

Ben yine çizgilerini sayarak aştım yolu,  

Yine yokuşlar çıktım, tepeler aştım,  

Soyunup düşlerimden geldim sana. 

Nefes nefese çaldım kapını. 

Bu defa da sen yoktun.