Ben hiç çocuk olmadım

Öyle isterdim ki;
Ağır-aksak, tembel, gamsız
Bir zamanda yolculuk yapmayı.
Gönlümce yaşamayı,
Çocuğum diyebilmeyi.

Dağıtmayı kara bulutları,
Yükseltmeyi uçurtmamı
Ve arkasından bakmayı
Uzun uzun seyretmeyi,
Sevinç çığlıklarında kaybolmayı.
Öyle isterdim ki! ...

Belki hayal,
Belki yalan gelecektir ama
Ben hiç çocuk olmadım.
Yıldızları sapanla vurup,
Topumla hiç cam kırmadım,
Kovamla küreğimle,
Bezden bebeğimle
Hiç oynamadım.
Bisiklete bile binmedim.

Evreni alıp avuçlarıma
Evire çevire, işte benim dünyam
Demedim.
Hangi haritanın neresinde,
Hangi mevsimin ortasındaydım
Onu da anlamadım.

Ben hiç çocuk olmadım,
Ben hiç onu görmedim,
Yağmur yanaklarımdan
Billur masumiyetimden
Hiç öpülmedim! ...

Bende,
Gölgeler güneşi döverdi! ...

Rukiye Çelik
06.11.2007 11:37:00