Ben kalemi yorgun şair

Ben hasretlerin, özlemlerin şairi,

Ben dostlarımın yazarıyım.

Bazı dostluklar, üç günlük olsa da,

Benim dostluğum ölümüme kadar...

*

Varsın dağ gibi büyüsün hasret içimde,

Varsın her gün özlesin yüreğim sessizce,

Dostlarım için yorulmuşsa kalemim,

Bir çay gibi demliyorsam hasreti yüreğimde,

Ve inadına özlüyorsam, dostlarımı ben!

Halâ yazıyorsa Yorgun Kalemim,

Hasret şiirlerinde buluyorsam kendimi,

Hasreti, özlemi sen bana sor dostum…

*

Kitaplarında arama dostluğun tarifini,

Tutacak bir el buluyorsa ellerin,

Sohbetinde huzur buluyorsa ruhun,

Acılarında siliyorsa gözyaşlarını,

İhtiyacın olduğunu hissediyorsa yüreği,

Bil ki, bu senin ömür boyu dostundur…

*

Bu benim ilk özlem şiirim değil,

Bu benim son hasret şiirimde değil,

Bu benim dostlarımı anlatan şiir…

İşte o, Kalemi Yorgun şair, işte o adam benim.

Çünkü ben dostluğu ölümsüz bilen şair…

*

Yorgun Kalemim