Ben kimdeyim, kiminleyim, nerdeyim, neredeyim ?

Ey gönlüme düşen sırrım. Düşleyebildiğim kadar gerçek düşleyemediğim kadar yakınsın Çarelerime çare iken kıbleme sen eyledim secdedeyken. Dilim kelama yüreğim bir yâre uzanmış kiminleyim, kimdeyim, kimim bir bilmecedeyim. Derdime derman olan derdim sen söyle ben sensiz neyleyim. Yürek acısı için için yanarken uzanamadığın o hayatın neresindeyim. Sefaletin içinden doğduk ya bilemedik varlık nedir, hep yoklukta boğulduk ya. Çözemedim, eremedim senli iklime.

Doğ ey güneş can-ı gönlüme ısıt beni aşkın sonsuzluğuyla. Ölmeden ölmek istemedim sensiz kalıp dirilmek istemedim. Her zaman direndim direndikçe kaybettim. Aslımın nesline ulaştım da şu ellerimi sana öyle açtım ki. Bir hikmet ki gelecek diye yinelendim. Geçen günler satır satır dizilirken  yokluğa sen söyle neyleyim bu ömrü. Zaman hep yokluk mu neresindeyim varlığın sen söyle.

Ben kimim, kimdeyim, kiminleyim  ya Rab! Sen benim aklımın sonsuz ışığısın. Emeklerimi toplamak ve onları çare arayanlara senin yardımınla çare olmaktı niyetim. Paylaşmaktı sevgimi, rızkımı, hayatımı, dirhem dirhem merhem olmaktı tüm benliğimle seni tatmaktı oysaki. Çalıştım,  çabaladım  kimi zaman karanlığın esiri oldum, kimi zaman yokluğun derdi oldum ellerim bomboştu. Aklım hep bir adım önde gitmekti. Hani çocukluğumda düşlediğim bir yol vardı ya işte o yolda yürümekti. Tüm acılardan sıyrılıp senli düşlere yeltenmekti. Bazen öyle anlar geliyor ki duyamadığım ağladığım günler. Bir gün hocam bana soru sormuştu anlamamıştım hatta duymamıştım her şey o an ayaklar altına alınmıştı incinmiştim ya. Ne çaresizlik ne umutsuzluk tu hiç anlayamadan hırpalanmıştım. Gün gelecek her kes toplayacak derdini yerden. Derman içinde büyüyecek demiştim. Kanatlarım öyle kırık ki Allah’ım  ne olur duama cevap ver ne olur çok geciktirme beni. İçimde büyüttüğüm o mevkie ulaştır beni. Onca sözün önüne geçmemi nasip eyle. Kim olduğumu kimde olduğumu kiminle olduğumu yaşat bana.

Sen varsın içimde beni  terk etmeyen

Sen varsın içimde aşkı baki olan

Sen varsın içimde sonsuzluğuma hece olan

Sen varsın bana yardım eden

Sen varsın ellerimi bırakmayan

 Sen varsın gönlüme ilaç olan

Sen varsın beni dinleyen

Sen varsın gözyaşımı silen

 Sen varsın beni ben eden

Öyle bir an ki geçimi gündüze gündüzü geceme ekledim dua dua dilendim. Ya Rab sen bilirsin. Ol deyince oldurursun. Elimden geldiğince sana dilendim senden istedim. Hiçbir kulundan fayda olmadığını aklımın, ruhumun, kalbimin sonsuz nimeti ebediyeti sen olduğunu her defasında gözlerimden kan akar gibi akıttım. Hiç büyüklenmedim hiç kibirlenmedim kimseleri küçük görmedim kim neyse onun gibi olmaya çalıştım anlamak için. Köy kızı ise köy kızı gibi ayağında şalvar giyip gezindim. Şehir ise şehir kızı gibi süslenip denk tuttum kendimi. Yeri geldiğinde elimden geldiğince onun gibi olmaya çalıştım. Gurur etmedim dert etmedin herkes değildim ama herkese ayak uydurdum. Şu şöyleymiş bu böyleymiş demedim herkesi olduğu gibi düşüncelerine saygı gösterdim. Yol verdim. Ya Rab sen ki aşkımın kıblesisin. Tek temennim tüm her şey sana emanet. Dünya  ve ahiretim için senden diliyorum bu hikmeti. Sen öyle yücesin ki elbet en münasip olanı razı kılacaksın. Bunca bekleyiş boşu boşuna değildir diyorum. Tevekkül sana ait.

Mis gibi sevgim sıcacık ekmeğin kokusuydu bazen. Su gibi berrak ve damarlarında dolaşan bir nefesti aşkım. Düşündüğümde küçük bir tebessümdü içimde yeşeren.

Bir selamdı aşkım sana selam olsun sonsuzluğuma

Bir çift kelam uğruna bu can feda olsun senin uğruna

Sendeydim, seninleydim, sendin.

Sen olup deryalara boğulmaktı niyetim.  Son heceme kadar aklımın çürüklerini ayıklayıp nakış nakış olmaktı ezberim. Senden isterim senden dilerim. Senden gelen ‘lütfun da hoş, kahrın hoş’ vesselam.