Ben mevsimdim sanki, sen zaman

Sana yârim demeyi nede severdim,
Ki diyemezdim.
Ki boğazım düğümlenirdi.
Yanımda olduğunu bildiğimde,
Gözlerine bakıp,
Hüzünlenirdim,
De konuşamazdım.
Koskoca bir mum yanan,
Karanlık olurdu oysa
Sensizlik, sessizlik.
Şimdi,
Elimi uzatıp tutsam,
Fırlatıp denizin ortasına çalsam,
Korkarım,
Bihaber bir balığın,
Ürküp telaş yapmasından.
Ben mevsimdim sanki
Sen zaman.
Bekliyorum sevgili,
Ben buradayım her zaman.

Aşk yalanmış oysa
Öğrendim yüreğin yanmasından,
Kıvranmasından.
Oysa
Bir sancı kadarmış aşk,
Bir gelen, bir giden,
Ama bir türlü,
Bitmeyen.
Ben mevsimdim sanki
Sen zaman.
Bekliyorum sevgili,
Ben buradayım her zaman.

Yeşil bir yağmurun sesiydi,
Bana bittiğini söylediğin.
Yeşil bir sonbahar yaprağı,
Kaldırıma uzanmış.
Akşam vakti üşüyen,
Tünemiş bir kırlangıç titrekliğiydi,
Sözlerin ve
Kulağımdaki uğultu.
Ben mevsimdim sanki
Sen zaman.
Bekliyorum sevgili,
Ben buradayım her zaman.

Hani bir ay vardı ya,
Denizin ortasında boydan boya,
Hani yakamozun gökyüzündeki,
Küçüklüğü.
Hani bir ses, hani bir mektup,
Hani bir sen,
Şimdi sessizlik,
Şimdi sensizlik.
Ben mevsimdim sanki,
Sen zaman.
Bekliyorum sevgili,
Ben buradayım her zaman.

Kenan Ocak

06 09 2006