Ben ona yanıyorum

' Beni anlamadın ya ' Bu cümleyi günde kaç kez kullanıyoruz acaba?

Herhalde oldukça fazladır. Komiktir, hep başkaları bizi anlamaz ya da yanlış anlar. Bu hatalı durum tamamen onun eşekliğidir, bizim zerre kadar suçumuz yoktur.

Biz kendimizi doğru ifade etmişizdir de o anlamamıştır.

Bir düşünür yine işi gücü bırakmış düşünmüş ve, ' beni anlamıyorsun, yanlış anlıyorsun diye birşey yok, sen kendini doğru anlatamıyorsun ' şeklinde inciler döktürmüş.

Düşünür haklı olabilir mi acaba? Mantığım evet diyor ama yüreğim, ' insan, keyfi ve kapasitesi doğrultusunda neyi, ne kadar anlamak istiyorsa o kadar anlar ' diyor.

Hani şu son zamanlarda dillere sakız olan empati durumu var. ( kendini karşındakinin yerine koyma. )

Empati yaptığımız zaman mantığımız ve yüreğimiz aynı doğrultuda hareket edebilir mi?

' Ben, anlatmadan anlaşılmaya aşığım ' Aslında bütün olay bu galiba.

Herkes aynı şekilde düşünüyor, kimse kendini anlatma ve karşısındakini anlamaya lüzum buyurmuyor. Hal böyle olunca da yanlış anlaşılmalardan bir türlü kurtulamıyoruz, sonrasında mızmızlanmalar şikayetler başlıyor.

Anlamak-Anlaşılmak sadece kelimelerle mi olur?

Anlamak için sadece kelimelerin yeterli olduğuna ya da anlamanın-anlaşılmanın tek yolunun kelimelerden geçtiğine inanmıyorum.

Konuşmanın herşeyi hallettiği fikrine de hiç katılmıyorum.

' Ben, anlatmadan anlaşılmaya aşığım ' sözü tam da burada devreye giriyor işte.

Bu konu gittikçe karmaşık bir hâl almaya başladı, umarım beni anlıyorsunuz.

:) Yoksa yeminle ben kendimi doğru anlatıyorum.

İyi bayramlar...