Ben sana ağlamayı bile sevdim - Benim şarkılarım

Canımın içi, içimin gülen yüzü, sevinci, bebeğim, kalbi temizim, hayat kesiştirdi yollarımızı işte. Buluşturdu bizi bir yerlerde.

Bilirsin, dayanılmaz güzel kadınlar veya erkekler vardır çevremizde. Ama çekmezler işte. Bir şeyleri rahatsız eder. Ya sevimli değildirler. Ya samimi…vs bir şey, bir şey, bir şey işte. Olmaz yani. Şu kadar milyar insan içinde bir mıknatıs gibi çektik birbirimizi. Ve tanıdıkça yakınlaştık, bir sürü şey paylaştık ve anladık ne güzel şeymiş anlaşılmak, paylaşmak. Bazen bana ayna tuttu söylediklerin. Günlerimi değiştirdin. Ben yalnızlığın kuyusundaydım. Yarı beline kadar uzanıp elini uzattın bana tutmadım.  Gün geldi içim aktı sana doğru. Deliler gibi sevdim seni, sevginin her türünden. Gün geldi tenim tenine değsin sevişelim istedim, arzuladım seni. Sadece sarılmak istediğim günler de oldu veya hiçbir şey yapmadan sana sarılıp uyumak istediğim geceler…  İçime sevinç de doldurdun, akşamları günbatımlarında denize karşı içime dayanılmaz hüzünler olarak da girdin.

Gerek ses, gerek göz, gerek tensel temasın büyüyü bozacağına inandım bazen. Bu temas başladığında adım gibi biliyorum kederler, acılar da gelecekti. Bilirim, hiçbir mutluluk uzun değildir çünkü... Sadece kederlerdir sürekli olan. Ve aşka düşenin yolu mutlaka cehenneme uğrar.

Bir de düşünüyorum Leyla-mecnun, Yusuf ile Züleyha, gül ile bülbül, pervane ile mum, Aslı ile Kerem, ateş ile kelebek… Yandılar ama mutluydular… Uzaktan, kavuşamadan, dokunamadan…

Bu yüzden, ben cinselliğin sadece fiziksel temas olmadığını bilirim. Aynı zamanda duyumsal olduğuna inanırım… Ten teni kabul eder. Ruh tamir olur. Duygular tatmin olur. Sarılınca gözleri dolan insanlar gördüm ben.

İnanmayacaksın ama aklından benimle ilgili kaç türlü düşünce geçtiğini biliyorum. Bir sürü alternatifler. Hepsini düşünüyorsun. Bazen birini bozup “yok canım değildir” deyip diğerine sarılıyorsun. Sonra diğeri geliyor yine aklına. Bir karışıp, bir düzeliyorsun. Ve bazen her şeyi göze alıyorsun. Biliyorum…

Sen kırdın ya benim kabuğumu, öğrendim. Sevmek; sevdikçe öğreniliyormuş. Her sevgi diğerine merdiven oluyormuş. İnsan böyle, böyle büyüyormuş, kalbini böyle büyütüyormuş.

Sen açtın ya bana kollarını, sarılmadan yapamam artık. Yıktın ya örmeye çalıştığım duvarlarımı, ruhumu gördün ya benim, seni sevdim artık...

Farkında olmadan sevdim, benim olmadan, sahiplenmeden, dokunmadan sevdim, güzel sevdim.

Artık “git” desende fark etmez. Bütün saatlerimdesin, yüreğimin penceresindesin, bütün gittiğim yerlerde seninleyim. Ben seni senden, seni benden, seni onlardan çok sevdim

Seni ve bütün hüzünleri koydum rakı masama… Aldım gitarımı, sana bu şarkıyı söyledim, tenime değmeden içime karıştınız...

Dinle…

Senin olsun, sende kalsın…

Bildiğim her hissi sevgi sanmışım

Ben aslında kalbi sana saklamışım

Hem uzaksın hem nefesim kadar yakın

Kalp ağrımıyor inceden sızlıyor aşkım

Küçüktü kalbim senden önce

Sana aşk büyüttü, büyüdü işte

Gözyaşımdan ıslak hep gözlerim

Sana ağlamayı bile ben çok sevdim

http://dai.ly/LPsFmE