Ben savrulan eski bir sal gibi

gece savurur rüzgarı
toprak kokar koynumdaki resmin
alçalır ölüm kuşları ülkemin üzerinden geçerken
sen ülkemin öz be öz kızı
nehirler sevişir güneş ışıyan gözlerinden
ve aşklar
ben hangi vadinin ortasında durduysam
hep yağmurlarını yedim
ve iklimlerinin acısını
buğdayımsı akşamlar geçti soframızdan
katıksız hikayeler dinledim
katıksız solmuş gecelerin kuytusunda
düşleri sardık
ve dumani bir sızı bıraktı gözlerimde
gözlerim ise düğümlendi dizelerinde
bak yine gece savuruyor
demlenen rüzgarları
gel artık yüreğim
sevdam bahar
dizelerim ateş gibi koksun