Ben,Sen ve Onlar

Gün geçmiyor ki ‘toplumca’ yeni bir kaygı bulutunun içine girmeyelim. Son 1 yılda her ne kadar tüm dünyada  insanlardaki kaygı oranı artsa da ; Ülkemizdeki duygusal anlamda yaşanan kaygı artışı yüzde 55 seviyelerinde. Bu ciddi bir oran. Her geçen gün, gerek yayılımın hızlanması gerekse de beklenilenin üzerinde ‘sosyallikte öne geçilemeyen hızlı yükseliş’  dikkat eden ya da etmeyen herkesi etkiledi. Etkiledi etkilemesine fakat sorumluluğu almak da sorumluluk sahibi bireylere kaldı. Bu da tabi toplumda genel bir bıkkınlık, hastalığın getireceği korkuyla birlikte, değişmeyeceği düşünülen  sonuçlar şeklinde kanıksama oluşturdu .

Neyi görmekte zorlanıyor oluşumuzu her ne kadar düşünüp çoğu zaman bunu  yüksek sesle dile getirsek de atladığımız çok önemli bir ayrıntı var: Hepimiz birbirine bağlıyız. Eylemlerimiz, yaptıklarımız, davranışlarımız bir diğerini etkilediğinde artık ‘Ben bireyim istediğim şekilde davranırım’ noktasından fazlasıyla uzakta olmuş oluyoruz . Bununla birlikte; yaşanan sosyal , ekonomik, fiziksel ,ruhsal zorluklarla bu durumun her geçen gün her birey için ,işin içinden çıkılamaz hale geldiği de bir gerçek.

Geleceğe yönelik yapılan pozitif yaklaşımlı beklentiler  tartışmasız faydalı ; fakat ‘çıkış planı’ noktasında çoğu bireyin de kafası karışık. Kimsenin içinde bulunduğu durumdan ne kendi bireysel çabalarıyla, ne de toplanıp ortak karar vermeye çalışarak tam olarak çıkabileceğini düşünmemekle birlikte, tünelin ucunda bir ışık olduğunu çoğumuz görebiliyoruz sanırım. Her ne kadar dünyanın büyüklüğü , globalliği konusunda ortalama 3 kuşaktır şişirilen insanın sonsuz mücadele gücü , dünyanın en uzak köşelerinden birinden yayılan bir damla;  Dünya üzerinde yaşayan herkesin kapısının önüne kadar sürükledi getirdi dalgaları tsunami etkisiyle. Şimdi bu dalgalardan korunmak, ben önlemimi aldım geri kalan kendi problemini çözer yaklaşımı artık çok gerilerde  kaldı diye düşünmemiz de olası.

Gelelim;  kendimizi ve çevremizi nasıl etkili şekilde ve yapıcı noktada ayakta tutabileceğimize..

Bunun için de tıpkı dalganın kapımızın önüne kadar gelmesini engelleyemediğimiz gibi , tüm yaşadığımız tecrübeler için de ;hiçbir konuda  diğerlerinden ayrı olmadığımızı da en kısa sürede kabullenebilmemiz en doğrusu olacaktır eğer dağın tepesine çıkıp inzivaya çekilmediysek J. Ki; o zaman bile doğaya karşı sorumlu olmuyor muyuz?

Dünya üzerinde bu yaşadığımız süreçte; aktif hayatını devam ettiren herhangi bir bireyin yaptığı etki, bir diğerini  etkileyebilir düşüncesiyle hareket etmek belki de bundan sonra  bu yüzyılda yaşayan insanların en önemli sorumluluğu olacak. Bunun için de artık ‘benim dışımda’ diyerek sorumluluk almadığımız her konu ; daha sonrasında bize, yüzleşmek zorunda olacağımız  başka bir sorun olarak dönmemesi için  farkındalığımızı yükseltmeli,  yapılan her eylemin ‘kelebek etkisi ‘ şeklinde tepki verebileceğini hiç unutmamak gerekecek gibi görünüyor.

Hepinize iyi haftalar