Ben senden gidemem...

O da sıradan bir hayat sürdüğünü fark edinceye kadar mutlu yaşayan, çoğunluğun içinde sıradanlığını yadsıyan bir kadındı...

Her kadın kadar farklı olduğunu düşünen, her kadın kadar ayrıcalıklı olmayı hayal eden, her kadın kadar özel ve işte tam da bunlardan dolayı da; her kadın kadar sıradan...

Kırılganlıklarını; ait olduğu üst sınıf sosyal mevkiinin güç perdesiyle örten...
Seçimlerin; ayrıcalıklı sınıfın sıradan beğenileriyle örtüştürdüğün de doğru kabul eden...
Onaylanma ihtiyacını; sosyalleşme olarak gören...
İlişkisinde ki hayal kırıklığını ; izole hayat isteği olarak etiketleyip onarmak yerine kaçışı seçmeye çabalayan,
Sıradan bir profil...

Peki "ne zaman mı farklılaştı?"...

Gerçekten kolay sandığını " haydi o zaman yap" dediğinde kendine...

Bir gece daha sesizliğin kucağında...

Bir gece daha, sabaha kavuşmadan ağlamaya az kala...

Dedi ki;

Geçmişe baktığımda görüyorum ki birikmiş ardımda bir dolu zaman...

Aylar, mevsimleri değiştirmiş acımadan...

Oysa gözlerin hala gözlerime değdiğinde aklımda beliren soru değişmemiş bunca zaman...

O soru ise hep "Neden?..." Yakın durup sarılmalar varken bu gidişler neden?...

Sen demişim;" beni, sana uzanan her yolun daha ilk adımında; sessiz, ve çaresiz kalışların tam ortasında bıraksan da...ahh o kör umut varya..."

"Umut" işte dedim ya; hani gözleri tüm gerçekliğe kapalı tutan, o aldatan kara yılan...

Her bu defa değişimide, tutar o beni kollarımdan...

İşte o zaman "gitmeli" dese de akıl; ben senden bir türlü yol alamam...

Olmasa da kimim, kimsem;senden başka ne bir ten, ne de bana yakınlaşacak bir can aramam...

Git "dediğinde bile durup düşünürdüm defalarca; "içten gelen bir söz değildi ki, yürekten gelmemişti.." der kalırdım her ne olursa olsun yamacında.

Bilirdim, o apansız patlayan hoyrat hallerini...

Bilirdim, kızgınlığını yaşama.

Ondan işte; "ben olamam" derdim ya bunca öfkenin sebebi...

Gurumdan utanmadan kalışım bundandı ya hala yamacında ...

Bu raddede olduğundan seni sevmelerim; gitmeler aklımı çelmeye çalışsa da, kovadım tüm bu aklıma üşüşenleri.

Ben sensizliği sevemem ki çocuk...

Yine deli aklım karıştırdı başımı dün gece... Dedim ki; bulmalıyım şu hale artık bir çare.

Alsa beni dedim sonunda senin yamacından biri.

Mesela bir rüzgar; hani essede sıkıca, koca bir bulut çıkarsa şu rüzgar benim karşıma. Hani şöyle büyüğünden bir tane..ne bileyim irice tombul bir şey işte..."gel "dese o bana .."gel saklayayım seni bilinmedik diyarlarda..."

Hani uçan halıya binipte havalanmak gibi bir şey işte...Öyle bir gidişle olsa bare. Savrulsam buralardan; bakmaya fırsat bulamadan ardıma.

Yoksa dönüpte bakarsam o bir çift göze; binde defa daha "bu son" desem de, belli ki yapamayacağım işte...

İşte bundan dedim ki: Çıksan sen şu deli aklımdan...çıksam böylelikle yaşamından...

Olmayacak başka türlüsü çocuk..

Beni bana bırakırsan sen böyle; ben senden gidemem, dünya döndükçe ...

Sevgi ve ışıkla,
Ayna