Ben seni...

Çardan arta kalan kana düşmüş bir kalpak…

Ve milyonların kara bir bıçak gibi saplanan tehcir izleri…

Volga nın suları sen akıyor Anuşka…

Ben seni milliyetsiz sevdim…

Sever gibi

Kırbaç altındaki topraklarımı…

Kansız işgalindeyim

Kaldırırsam sana elimi tövbeler olsun…

At beni zindanlarına…

Senden olsun mahkumiyetim…

İster

Yüreğinin steplerinde

En ücra köşeye hapset

Adına sürgün de...

Anuşka…

Sen ben de ekimden de öte

Devrimsin

Esaret günlerimde…

Ne zaman düşsen kalemimin ucuna

Turuncu bir sabahta

Nal sesleri yaklaşıyor

Sisli bir ormandan…

Her mevsim zemheri…

Her ses kurşun olup

Gelincikler gibi damlıyor

Kağıdın orta yerine…

Doğurgandı sana dair ne varsa

Altı çiziliydi aramızda geçmemiş sözlerin…

Ben seni matruşka nın içindeki

En gizemli güzel gibi sevdim

Doladım altın sarısı saçlarını pranga gibi boynuma

Sildim adından en soğuk harfleri

Dövme dövme göğsüme kazıdım…

Beni ateş…

Beni buz…

Beni sen gibi yakan

Bir ben ekledim…