Ben seni hatırlarım

Yağmurlar sicim sicim yağdığında

Yamaçlarda bin bir çiçek açtığında

Kuşlar yuvalarına gülerek döndüğünde

Dereler yorulmadan sevgiyle aktığında

Günaydınla güneş doğduğunda

Ben seni hatırlarım

Kırlangıçlar yuvadan uçtuğunda

Papatyalar Nevruz’da açtığında

Çobanlar koyunlarıyla birlikte barıştığında

Baharın kışa elveda dendiğinde

İlkbaharın gülen yüzü aydınlığında

Çisil çisil yağmurlar  yağdığında

Ben seni hatırlarım

Ana, baba, bacı, kardeş olduğunda

Bayraklar özgünce dalgalandığında

Köylü, kentli mutlu olduğunda

Kine, nefrete, yalana, dolana, hayır

Vurguncuya, talancıya ve yalancıya

“Artık yeter, dur” son bulduğunda

Ben seni hatırlarım

Ak yakalı öğrenciler gibi

Doğruyum, çalışkanım, yasam

Bu vatana canım feda söylediğinde

“Bu bayrak, bu toprak benim” dendiğinde

Güvenim, onurum, seninle varım

Uygarca dendiğinde

Ben seni hatırlarım....

Abdülkadir GÜLER

21.03.2014