Ben senim

Geceydi , duşa iten nedenler içimi susturmaya yetmedi. Belime uzanan ıslak saçlarım üzerimde zayıf kıyafetler ve aceleyle giyilmiş ayakkabılarımla çıplak ayak sokaktaydım. Gökyüzünü delen fırtına içimde , nereye gidiyorum Ankara ? Puslu bir ben var bu gece yürüyorum ıslak saçlarla bahar akşamında. Sığnağıma götüren ayaklarım yorgun ve güçsüz , belirsiz düşüncelerin içinde beynimle yazıyorum , belki de hiç geçmediğim yerlerdeyim. Kıvrımlar içinde çocukluğumdan kalan bir mısra dilimde , gülümseyen dudaklarım ağlayan gözlerimle dilimde o mısra ....İşte cıvıl cıvıl kaydırakları ve salıncakları olan o parkdayım beni uyandıran o ses dehşetle bu güne sürükledi

Kahveniz hanfendi

Soğuk havayı o an hissettim Ankara geceleri soğuktur , ben ise hala ıslak ve çıplak ayaklarımla Seymenler parkının içinde ömrümün en çocuk kısmını yeniden tadıp ayakkabıları da atıp şenlenip yüzümü ruhumu güldürdüm.
Çocukluğum gitme terketme beni ıslak ve çıplak bırakma seni hissedemediğim anda üzerimde oturan dünya ile ben değilim aslında !

Bir hatıra kalıcaksa sevilerim olmalı sen değil
Sen gidersen ölüm kokusu hemen yanımda
Kırmızı boyalarınla içimde kalmalısın sen
Kırık yarık yollarda beni büyütmeden güldüren ve yazdıran sen
Ben senim beni bırakma !