Ben suyum

Ben suyum, Cana can katan “Yaşam sıvısı” benim. Gerçekte yok olmayan benim. Doğan bebeğin dudağında ben varım. Tüm yaşam biçimleri için gerekli ve vazgeçilmez, tatsız ve kokusuz olan suyum ben. Canlıların yaşam kaynağıyım. Yaşarım, yaşatırım, Ben suyum. Duygularım var. Yoğunlaşırım. Katılaştığımda buz kesilirim, ısındığımda buhar olurum. Ben suyum. Yeryüzünde saydam, bulutlarda gri ve siyaha bürünürüm. Renk renk gönlümü, gülen yüzümü tabiatta sergilerim. Kimi zaman hiddetlenir yıkar geçerim, kim zaman durulur, aziz olurum. Kirleri arındıran, savaşları çıkaran da benim. Cömertim, güçlüyüm, gizemliyim. Ben suyum.

Ben suyum. Nem olur, eritirim demiri toprağı, yeşile büründürürüm çorak toprağı. Yeryüzünün hayat damarları benim. Denizlerle, okyanuslarla, bu­zullarla, göllerle ve akarsular yer yüzünü sarmalayan benim. Biyolojik olayları düzenleyen benim. Ben suyum. Güneşi yalnızca ben engeller, gökkuşağı olurum. Tarım, ticaret ve ulaşım yükünü çeken, elverişli koşullar sunan benim. Çevreyi yoğurarak şekillendirip vadiler ve deltalar oluşturan, yerleşim yerleri arazi ve alanlar meydana getiren suyum ben.
Lut, Vangölü, Aral, Karadeniz, Hazar, Nil. Tuna, Amazon, Aras, Sakarya ve Hindistan’da Ganj, yer altında maden suyu, Mekke' de Hz. Hacer’in dediği 'zem, zem' benim. Kur’an’da; Bakara, Rad, Hud ve onlarca ayetlerde cemali, kemali, bereketi, hareketi ve sırrı işaret edilen, Tevrat, Zebur, İncil’de dile gelen benim. Ateşi, harareti söndüren su benim. Çatlamış dudakları, kurumuş dilleri , yorgunun bedenleri sukumete erdiren suyum ben. Dilekleri ulaştıran, geç gideni tez kavuşturan, rüyalara kulak veren suyum ben. Gökyüzünde rahmet gözyaşında merhamet benim. Sonsuzluğun gizemi benim. Güneşin battığı, aşıkların koyun koyuna yattığı, dertlilerin dertlerini sattığı pazar benim. Son nefeste ebedi hicran busesini ben koyarım. Ben her adamı her yerde , ister canlı ister cansız soyarım. Budur benim huyum. Çünkü ben suyum.