Ben Ülkemi Seviyorum

Ben bir Türk vatandaşı olarak ülkemi çok seviyorum.

Bu vatanı, bu vatanda yaşanmış tarihi, atalarımı, kurulan cumhuriyeti ve ilkelerini benimsiyorum. Milletimin iradesine güveniyorum. Bir vatandaş olarak bana getirdiği yükümlülüklere uymaya çalışıyorum. Tüm tarihsel tartışma ve kargaşaya rağmen bu milleti bir araya getiren unsurlara ve ırk zenginliğine inanıyorum. Devletimden demokrasi, hukuk, refah ve adil yönetim talep ediyorum. Ötekileştirilmekten de nefret ediyorum çünkü ben de bir Türkiyeliyim diğerleri gibi. Ne düşünmem gerektiği konusunda bilincim de var; reşitim, bireyim ve bir mesleğim mevcut. Sadece seçmen olarak algılanmak istemiyorum; istediğim şey, devletin bekası ne olursa olsun, bir vatandaş olarak önemsenmem. Devletimin gelişmesini ben de çok isterim ama devletin üzerimde hüküm kurmasından da hoşlanmıyorum bir evrensel kişi olarak. Birbirimizi karşılıklı sevelim, sayalım istiyorum. Ne ben ona kazık atayım, ne o da bana atsın; işbirliğinde olalım. Beni her türlü tehdite karşı korusun, ben de onun haklarını, en az kendi hakkım kadar savunayım. Bana açık, şeffaf, dürüst olsun ve gerektiğinde fedakarlık istesin; hiç sorun yok. Ama artık bana karşı içten olsun, arkamdan iş çevirmesin, beni birçok konu da yüzüstü bırakmasın. Yaşayıp, yükselip, bütün dünyaya örnek olalım beraber.

Bakın bu yukarıda bahsettiklerime kim itiraz edebilir? Kimse...

O zaman yıllardır sıkıntımız ne? Nedir bu kadar bizi hırpalayan konular? Niye rövanşçı ve ayrıştırıcı bir dille toplum olarak parçalanıp birbirimizle uğraşıyoruz?

Yeter gayri, yeter...

Ben ülkemi seviyorum; nokta...