Ben veya Biz olmak

"Bazen iki damla vedadır olması gereken, fazlasını yapmaya başladığınız an kaybetmeye de başlarsınız." Yirmi beş yaşında bu cümleyi kurmam neyi simgeler tam bilemiyorum ancak uzun düşünmelerden sonra böyle bir sonuca vardığımı söyleyebilirim. Büyüklerimizin söylediklerinin de hep doğru çıkması beni gittikçe sinir etmeye başladı. Hayat herkesin aynı şeyi yaşadığı kısır bir döngüyken ben özgür ruhumu düşüncelerimin zincirleriyle hayata sıkı sıkaya bağlamışken hayatı nasıl yaşayabileceğim. Eğer hayat hep aynı şeyse herkesin aynı hatalara düşmesi çok aptalca değil mi? Çevreme bakıyorum, çok geç yaşadığım duygulara, şimdilerde değişen düşüncelerime bakıyorum ve işte yeni sorguluyorum. İstediğimiz her şey çok basitken bizleri bu kadar karmaşaya sürükleyen şey nedir? Hayata "ben" penceresinden bakan insanlar ne zaman perdelerini kaldırıp "biz" penceresinden bakabilecekler en azından kendi hayatlarına..