Ben

Neden hep kendimi frenlemek zorundayım anlamıyorum? Neden tutmalıyım ki kendimi? Davranışlarımı kısıtladığımda ortaya çıkan ben "ben" olabiliyor mu ki? Tartışılır. Evet davranışlarıma, söyleyeceklerime hiç engel olamam. Asla sabredemem. Haklı bile olsam küs kalamam. Aramamam gerekir, ararım. Arkadasım kırmıştır kalbimi, ama gene de gönül alan benimdir. Eşim, dostum, ailem... Herkes de böyle bu. İstemeyerek de yapamam bişey, istediklerimi de yapmaktan alıkoyamam kendimi. Kötü mü? Bunu düşünüyorum bir süredir ama bir karar eremedim. Sanırım bir şekide kendimi frenleyebilmemin bir yolunu bulmalıyım evet ama bunun da bir limiti olmalı. Gene ince çizgi olayı yani, benim şu hiç beceremediğim olay. Kendimi -zaman zaman- durdurmalıyım çünkü insanlar bir süre sonra bunu kullanıyolar. En yakınlarım bile. Belki farkında bile değilller ama bana müthiş zarar veriyor. Belki de bunu -istemsiz de olsa- kullanan insanlar benim için doğru eş, dost yada arkadaş değildir. Aile diyemiyorum, seçme şansım yok çünkü. Zaten en az canımı yakan da ailem ama onlar bile bi yere kadar yapıyor sonuçta. Öyle işte, içimi de döktüm, uyumaya gidiyorum ben . İyi geceler.