Bence önemli olan...

Bence önemli olan, samimi sohbettir.

Karşındakiyle konuşurken cancana olabilmektir.

Göz göze bakarken gözünü, diz dizeysen dizini kaçırmamaktır.

Kafanın gerisinde gizli planlar yapmadan / kaşlar gözler oynamadan / hamle hesabına girmeden bıdır bıdır konuşmaktır.

Baktın karşı gözden bir bulut geçiyor; o buluta takılıp gidebilmektir...

Sohbet derinleştikçe... "ne dedin tam anlayamadım?!" diye açık açık sormaktan çekinmemektir.

Öyle kafana göre, ordan burdan anlamlar devşirip, "Aman canım, şöyle demek istiyo işte..." diyerek, pısss pıs karnından konuşarak "gaydırı guppak Eminem" türküsünü çığıra çığıra sakız çiğnememektir.


Bence önemli olan, oturup susabilmektir.

Susup dinlemektir.

Derin derin dinlemektir;

sorgulamadan, yargılamadan, tavsiyede bulunmadan,

kaba kaba kurcalamadan, örselemeden, hırpalamadan.


Bence önemli olan, gitmemektir, kalmaktır, beklemektir.

Ama sonra da, "bekleye bekleye ağaç olduk!" dememektir.

Kalıp mücadele etmektir, destek olmaktır, yol açmaktır.

Vırtta zırtta "ama bu da benim hayaatııım!" dememektir.

Belki gelecek belki hiç gelmeyecek deyip bekleyebilmektir.

Gelmezse,

"Bekledim de gelmedin hiç mi beni sevmedin" diye şarkını söylerken, "sevmezsen sevme, benim kalbim senden bağımsız çarpıyor" diyebilmektir.

Gelirse,

hiç hesap sormadan, "özledim seni" deyip sımsıkı kucaklayabilmektir.

Özlemin şiddetine bağlı olarak kemikleri kırabilmektir.


Nabber lo beş kulak! deyip gülüşmek... Ama şakayı da kakaya çevirmemektir bence önemli olan.

Karşındakini sevginle yerden yere vurmayı da pamuklara sarıp sarmalayı da ölçüsünde bilmektir.

Mıncık mıncık olmayı, sarmaş sarmaş sarılmayı, dolanıp karışmayı yadırgamamaktır.

Kendini esirgememek, verdiğinini çetelesini tutmamaktır.

Yemeğin güzel kısmından – karşındaki yesin diye- vazgeçebilmektir.

Ama sonra da "ah benim ona yaptıklarım!..." diye parmak hesabına girişmemektir.

Paylaşmaktır / üleşmektir / bölüşmektir bence önemli olan,

Karşılıksız vermek; verirken de, korkmamaktır, sakınmamaktır, cimrilik etmemektir.


Kolkola girip halay çekip; şuursuzca(!) coşabilmektir önemli olan...

Elele-omuz omuza verip yükleri dağdan-tepeden aşırtmak,

kafa kafaya verip düşünerek çareler bulmaktır bence önemli olan.

Sinirlenince ağız dolusu küfürler edip kini nefreti başaşağı boca edebilmektir

sonra öpüp okşayıp kanayan yerleri tedavi etmektir.

ve asla kin gütmemektir önemli olan.

Bununla birlikte, yeri geldiğinde, çatı katındaki "kötü hatıralar sandığı"nın arada bir tozunu almaktır.


Gönlünün çektiğini alabilmek kadar yiyebilmektir, yediğinin boğazdan geçmesidir önemli olan.

Yorgun olduğunda devrilip yatınca leş gibi/kütük gibi/pers gibi / ohhh misler gibi uyuyabilmektir.

Ve eğer hastaysan....acılardan, sancılardan uyuyamıyorsan, yiyip içemiyorsan....

Ruhun, acıdan şoka giren bedenini dışardan seyrederken....

kalbinde

yaprak yaprak

açılan o çiçektir

benim için önemli olan.


Nefis hükümdarlığından uzak bir yaşamdır benim için önemli olan.

Kazık yediğinde, ayvayı yediğinde, terkedildiğinde, onlar seni beğenmediğinde...

Başardığında, kazandığında, övdüklerinde, ödüllendirdiklerinde, seni içtenlikle beğendiklerinde de...

"honki ponki torino

çalına bimbo porino

muşi muşi popopo kozizo

çiki çiki şayne tikitak tok..." diyebilmektir.


Arada bir masal kahramanı olabilmektir benim için önemli olan...

Kurbağayı öpüp prense çevirebilmek,

uyuyan prensesi de muckh(!) diye uyandırabilmektir.

Ama gökten düşen elmaları toplarken "masal da burda bitmiiiiş" dememektir.


Gezmek-görmek-okumak-yazmak-düşünmek...

"Aaaa!" deyip şaşırak öğrenmek önemlidir benim için.

"Ben biliyorum! Ben biliyorum!..." diye zıp zıp zıplayan ilkokul ikinci sınıf çocuğuna yön veren rekabet duygusundan sıyrılarak bir işe yarasın diye bilgini konuşturmaktır, önemli olan.

Acele etmemektir, sakinliktir , sukunettir, huzurdur...

Yavaş yavaş, sindirile sindirile, lokma lokma yenen güzel bir yemektir.

Karnın doyduktan sonra şükretmektir.

Sevinçten gözden yaş gelmesidir.


aşkı kütür kütür,

özlemi katır kutur,

hayalkırıklığını çatır çatır,

kışı dona dona,

yazı püfür püfür,

yaşamaktır önemli olan.


Önemli olan kendinden vazgeçebilmektir.

Neyim ki şu dünya üzerinde? diye sorabilmek;

"Bir hiçim" deyip bu cevapla üzülmek değil , hafifleyebilmektir.

Gereksiz yük yüklenmemektir önemli olan.

Paraya pula, mala mülke, tarlaya tapana, takmaya takıştırmaya, çula çabuta, arabaya lcd'ye plazmaya... tamah etmemektir.

"Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı; içinde salınan yar olmayınca..." diyebilmektir.


Nedir biliyor musun önemli olan, milyarlarca insan içinde bir kum tanesi bile olmadığını bilirken, milyonlarca olasılık içinden madem sen geldin şu dünyaya.... kime ne faydam dokunucak bakalım diye "pırıl pırıl" düşünebilmektir...

Daha da kimbilir neler önemlidir benim için...

Belki de...

"hiç bir anlamı yok bu sözlerin,

sadece rahatlamak için söyledim

sen de mi öğrendin, aferin

haydi gel beraber soyleyelim

honki ponki torino...."