Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

08 Eylül '07

 
Kategori
Dostluk
 

Bencilin hikayesi

Bencilin hikayesi
 

Bencil yalnız olarak doğmuştu. Çok büyük sıkıntıları vardı yaşama gözlerini açarken.
Güçsüz ve çaresizdi. Lakin bunu anlatacak çok güçlü bir silahı vardı elinde; gözyaşları. Sadece kendini
düşünmeliydi çünkü sadece o vardı ve tek başına idi.
Derken önce şefkat daha sonra da sevgi ile tanıştı. Onu hemen kollarına almışlar, giydirip ısıtmışlar, karnını doyurmuşlar, şarkılar söyleyip uyutmuşlardı. Onun bütün kaprislerine içten bir
sıcaklıkla göğüs geriyordu onlar. Bir de kalplerindeki en güzel duygularla sarıp sarmalıyorlardı onu büyürken Bencil şımarıktı. Onu dizginleyip uslandırmak oldukça güçtü.
Bu yüzden bir süre sonra Eğitim devreye girdi.
Bencil oldukça asi idi. bir süre dirense de eğitimin tatlı dili ve nezaketi onu gitgide eğitime doğru çekti. Ama gene de bencil ara sıra ortadan kaybolup oyun denen eğlenceye kendini atıyordu artık ona
benzeyen diğer Benciller de tanışıp arkadaşlık etmeye başlamıştı. Küçük Bencil diğer bencillerle
zaman geçirdikçe birlikte neşe yi ve paylaşmayı tanımaları fazla zaman almadı böylece. Aradan yıllar geçtikçe eğitimle daha sıkı fıkı oldular. Bencil sevgi şefkat eğitim ve paylaşımın arasında büyümeye devam ediyordu. Onlarsa aralarında hep mutluluk denen birinden bahsediyorlardı. Dayanamadı bir gün sordu eğitime :

"Ne idi mutluluk"

"Mutluluk senin içinde" dedi. "Yeter ki onu hisset. Öyle bir hisset ki çevrendekilere de yayılsın." Yalnız
unutma onu korumak biraz da senin elinde. Mutluluk biraz da çaba ve özveri ister. Ama inan Bencil bu
hepsine değer. Bencil o anda içinde mutluluğu hissetti. Sımsıcaktı ve hiç de sandığı kadar uzakta da
değildi. Mutluluk kendi içinde ve yanı başında idi.
Başından beri hep tek başına olduğunu sanıyordu ama aslında hiç yalnız değildi. Özellikle sevgi ve şefkat onu hiç bir zaman yalnız bırakmamış her zaman destek olmuşlardı. Gözleri yaşardı Bencilin. Nasıl olup da şimdiye kadar bunları düşünememişti. Şimdi sevgi ve şefkati içinde ta derinden hissediyordu. Öyle güzel bir duygu idi ki bu…
Daha sonra diğer bencilleri ve paylaştıklarını düşündü. Neşelenmişti işte o an eğitimle göz göze geldiler.

Eğitim ona gülümseyerek dedi ki "Artık senin benimle bu en son günün ". Bencil ağlamaklı oldu birden. Ne kadar da alışmıştı ona…

" Bencil her şey için teşekkür ederim eğitimini başarıyla tamamladın. Sen tanıdığım en başarılı öğrencimdin. Keşke herkes senin gibi olsa idi. Bundan sonra seni YAŞAMIN kollarına atıyorum artık sana "İNSAN" diyeceğiz. İNSAN hiç bir zaman eğitimi ve onun ona verdiklerini unutmadı. Yaşama koştu ve ona kucak açtı. Artık aldıklarını tek tek yaşama verme zamanı gelmişti. Artık paylaşma zamanı idi. Sevgi ve şefkat ise onunla birlikte mutlulukla yaşamdaki diğer İNSANLARA gülümsüyordu.

 
Toplam blog
: 34
: 1476
Kayıt tarihi
: 02.08.06
 
 

Psikoloji öğrencisiyim ilgi alanlarım insanlarla iletişim, bilim kurgu ve en önemlisi yazmayı sev..