Beni affetme anne

Bazen tek bir cümlenin içimizde yarattığı derin izleri paylaşmak isteriz pervarsızca. Bu günlerde hiç acelem yokmuş gibi bir hal takındım ve üzerime giydiğim bu etiketle gururlu gururlu başım dimdik dolanıyorum yollarda. Derken bir cümle alaşa etti birdenbire tüm benliğimi. Yazının başlığı beni affet anne' ydi ama bana yansıması tam aksini söyler gibiydi. Okuduğum konunun ana başlığı buydu ama ne alakaysa kendimle tek bir cümleden ötürü özleştiriverdim işte.

Beni affetme anne !!!

Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar

Anacığım biliyorum, ben bunları yazarken sen koltuğuna uzanmış günün yorgunluğunu üzerinden atmaya koyulduğun bu vakitlerde televizyonda ya türküleri dinleyip bağrına basıyorsundur yada kadın progamlarının vazgeçilmezi olan alacakarlık kuşağı misali reating avcılarının saçma sapan yurdum insanının ahvalini dinleme işine kendini kaptırmışsındır çoktan.

Bense,

Penceremden içeriye süzülen şimşeklerin ışıkları altında çilekeş vari bir hayatın pençesinden kurtulabilme hesapları içerisinde içimi döküyorum sana çok be çok yabancısı olduğun bu yerde.

İçeriden kızımın dua sesleri biran ki yalnızlığımı unuttursa da bana sonrasın da neden bu denli yalvarmanın yakarışın sebebini anlıyorum çok geçmeden. Fener Galatasarıyı yenmiş. Islık sesi

Deli ya!! Erkek gibi çıkmış camdan ıslık çalıyor içindeki çoşkuyu fırlatıyor o da pervarsızca.

Neyse,

Beni affetme anne demiştim ya az önce

affetme desemde yüzbinlerce kez sen yine de bağrına basarsın beni bilirim ana yüreği dayanmaz bu zamansız gidişe.

Heyy!!

Daha çokkk uzun bir zaman dilimi var dilimde geri kalan ve bana biçilmiş ömrüm adına ve tüm yaptıklarıma rağmen Ve bundan sonrasında yapıcaklarımdan sorumlu olarak seni üzdüysem ki üzdüm biliyorum

istersen

bu zamansız gidermiş gibi hissiyatrimden dolayı

beni affetme anne.....

Oysa ben yolun daha çokk başındayım anne....