Beni biraz anlasanız.

Onlar bir çok şeyi bizden daha iyi ifade ederler. Fakat biz anlamayız. Ağrılarını , sitemlerini, kızgınlıklarını ve bize bağlılıklarını tek bir bakışta yansıtırlar çoğu zaman. Daha annelerinin karnında iken sesleri tanımayı, tepki göstermeyi ve algılamayı öğrenirler. Bizlerse nasılsa anlamaz daha bebektir diye hiç çekinmeden kavgalarımızı bile onların yanında yaparız. Oysa onlar adeta bir teyp gibi her hareketi ve sesi kaydederler. Kişiliklerinin ve karakterlerinin en esnek olduğu zaman olan bebeklik çağlarında, farkında olmadan kendi iyi ya da kötü davranışlarımızı onlara işlemeye başlarız. Bir müddet sonra çocuk annesini ya da babasını taklit etmeye başlar.

Yetiştirdiğimiz çocukların ruhsal bakımdan, topluma uyum sağlayabilecek bireyler olabilmesi için bizlere çok iş düşmektedir. Temelde ne kadar ruhen sağlıklı bir ortamda büyürlerse, ilerde saygın ve yararlı insanlar olarak topluma adapte olmaları kolaylaşır. Zaman zaman görüyoruz, duyuyoruz; "Efendim hiç ondan öyle bir hareket beklemezdik" Bu sözleri söyleyen aile bile, nasıl bir canavar yetiştirdiklerinin farkında değildirler. Ama araştırılsa mutlaka bu tip ailelerde bir çok dengesizlik unsuru göze çarpacaktır. "Saldım çayıra, mevlam kayıra "tarzındaki çocuk yetiştirmeler, daha çok canların yanmasına sebebiyet verebilir. Çocuklarımızı sevgi ve huzur içinde büyütmemiz dileğiyle.

Metin Özkaya/ MEDYUM