Beni de alın yanınıza...

Anlatacak o kadar çok şey var ki...

Siz gittikten sonra herşey çok değişti. Bir türlü gözünüzde büyütemediğiniz evlatlarınız ve bıraktığınızda minicik olan torunlarınız kocaman oldular. Hatta bir sürü yeni torununuz oldu.

Dünya daha acımasız, insanlar daha bencil oldular. Ben de çok değiştim.

Biliyorum her anımı görüyorsunuz, bu sır öldüğünüze isyan ederken verilmişti bana. Ve ben o günden sonra her gece başımı yastığa koyduğumda dertleşiyorum sizinle.

Herşey çok değişse de ben hala sizinle konuşurken o minik torununuzum. Siz gittikten sonra kazandıklarımdan çok kaybettiklerim oldu. Mesela en güvendiklerimi kaybettim, aileme bile sırtımı dönemez oldum. O bıraktığınız mutlu çocuk da değilim, gevezeliklerim yok. Uzun uzun susabiliyorum..

Ama söz konusu siz olunca öldüğünüzde sizi alnınızdan öpüp uğurlayan minik çocuğum..

Sizinle uyurdum ya hani ikinizin orasında; yine peşinize düşsem götürür müsünüz beni de gittiğiniz yere?

Yer var mı ortanızda beni de yatırmaya?