Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

14 Mart '12

 
Kategori
Anılar
 

Beni utançtan kurtaran doktor...

Beni utançtan kurtaran doktor...
 

Görsel, www.buyutec.net'ten alınmıştır.


Bu gün 14 Mart Tıp Bayramı. Tüm doktorlarımızın bu özel gününü kutluyorum. Onların ne zor şartlarda çalıştıklarını, her türlü zorluğa rağmen hayat kurtarmaya çalıştıklarını biliyoruz. Yaşayan her insanın yolunun bir gün mutlaka bir doktorla kesiştiği gerçeğini yadsıyamayız. Benim de müteaddit defalar doktora gitmişliğim vardır. Doktorsuz bir hayat düşünülümez. Hele ki artık sağlıksız çevre koşulları nedeniyle, daha sık ziyaret edeceğimiz meslek grubu olduğunu tahmin ediyorum.

Kendisini mesleğine adamış, canı gönülden görev yapan, hastasının ruh halini göz önünde tutan doktorlarımıza minnettarım. Onların haklarını ödeyemeyiz. Her meslekte olduğu gibi doktorluk mesleğinde de olumsuz örnekler yok değil. Ama ben bu gün olumlu bir örnekten söz edeceğim…

Doğunun en güzel illerinden birinde görev yapıyorum. Öğlen tatilinde koşturarak eve geldim. Evde yalnız başına kalmak zorunda olan iki kızımı (Birisi 5, diğeri de 8 yaşında) ve komşularımı bir telaş halinde buldum. Küçük kızım ağlıyordu. Ne oldu diye sordum. Meğer bahçe kapısının üzerine çıkmış, kapı kapanınca da parmakları araya sıkışmış. Baktığımda şişlik vardı.Telaşla alıp en yakındaki ortopedi uzmanına götürdüm. Lakin cebimde param yok. En kötü ihtimalle acil çıktığımı ve sonra ücretini takdim edeceğimi söyleyeceğim doktora.

Doktor muayene etti ve rontgen çekilmesi lazım dedi. Kalbimin sıkıştığını hissettim. Nerede çektirebilirim diye sordum, bana özel bir kliniğin adını söyledi. Tamam dedim ama içimdeki korku büyüdükçe büyüyor. “Allah’ım, şimdi de ikinci bir iş çıktı, cebimde param yok, onlara ne diyeceğim, sen bilirsin Allah’ım” diye dua ediyorum. Kızım ağlayıp duruyor, ben şaşkın ve utanca boğulmuş bir halde (parasızlıktan) kıvranıyorum. Cep telefonları da yok ki eşime bilgi verip para isteyeyim.

Kızımı alıp gittim rontgen çekimi için. Çekilen rontgeni aldım ve borcum ne kadar diye sordum. Bana gülümseyerek, “Rica ederim, ne borcu. Küçücük bir rontgendi çekilen, para istemiyoruz” dedi rontgen uzmanı. Ben ısrarla ödemek istediğimi belirtsem de kabul etmedi.

İçimde tarifi imkansız bir sevinçle doktorun muayenehanesine gittim, rontgeni gösterdim. Doktor baktı ve kaslarda ezilme olduğunu söyleyip reçete yazdı ve geçmiş olsun dedi. Ben doktora borcumun ne kadar olduğunu sordum. Borcunuz yok dedi, kızımın yanağını severek. Ben şaşkın bir vaziyette “ Olur mu doktor bey, lütfen, ödemek istiyorum” dedikçe o almamakta ısrar etti ve güler yüzle beni uğurladı.

Kızımım elinden tutup çıktığımda gözlerimden yaşlar akıyordu. Allah’ım dedim, sana binlerce kez şükürler olsun, beni utandırmadın. Şu anda bunları yazarken dahi gözlerimden yaş akıyor. O insanların bana hiç işi düşmedi. Parasız olduğumu mu hissettiler acaba?...

Nedeni ne olursa olsun, o gün beni büyük bir utançtan kurtardıkları için minnetle anıyorum onları…Hastanın parası olmadığı için ameliyatını geciktiren doktorlara da selam göndereyim bu arada…

14 Mart 2012

 
Toplam blog
: 278
: 1431
Kayıt tarihi
: 20.11.10
 
 

Bir Kamu Kurumundan emekliyim. Bloğumda; yaşadıklarımı, çevremde gözlemlediğim olaylar ile kendi ..