Benim babam öldü..

Benim babam öldü..

Bir erkek ağladığında içim acır,

Acır ağladığımda okşamadığın başım..

Bir erkek ağladığında içim acır,

Yanmadığın için bana..

Bana sen, bana sen yanmadın .. olmadın baba,

Acım tarifsiz olunca en çok seni suçluyorum ya da en çok sana küsüyorum..

Alay ediyorum biliyor musun senle.. anlamasın üzüldüğümü kimse diye..

Sen diye sarıldım herkese.. tanımadığım o koku sızlattı burnumun direğini senelerce..

Benim babam öldü..

Ölüm temizler miydi yaptıklarını, yaşattıklarını… annem canımın canı annem.. Babam öldü dediğimdeki gözlerindeki o hüznü görsen ölürdün sen..

Öldü deselerdi keşke,

Tanımadığım bir köyüm, çatısını sağlam bildiğim bir damım var diye gülümserdim el içinde.

Eller ne kadar önemli değil mi anne..

Babanız öldü deseydin sen.. benim yerime, sen..

Ne değişir bundan sonra.. ne konulur yerine..

Susuyosun su içiyorsun,

Acıktığında herkes gibi doyuyorsun,

Sevindiğinde kalabalık, üzüldüğünde tek kişilik bir ordu kadar güçlüsün..

Güçlüyüm, benim annem kadar babam da öldü…

Zırhlar işe yarar, bir el tutmaya kalsın öteki elini..

Kalkanlar seni uyuyuncaya kadar sarar..

Yastık kayar başından,

Ağlar, ağlarsa anam ağlar..

Benim babam öldü.