Benim Babam

Devlet babanın, tüm babaların ve özellikle şehit babalarının babalar gününü kutlar nice babalar gününe el ele yürek yüreğe diyorum…

BENİM BABAM

Elleri tırpan tutmaktan nasır tutan,
Emektarlığın yokuşunda, beli bükülen babam.
Sana sevdamı dağlara yazmıştım,
Söylediler mi sana, babam?
Sana sevdamı haykırmıştım dağlara,
Seslendiler mi sana, babam?
Bastığın yerlere haykırıyorum babamı incitmeyin!
Sen yerlere basma, gözbebeğim sana yer olsun, babam.
Sen hiç of çekme, mutluluklarım sana feda olsun babam.
Sana dair yüreğimde çoook yaram var.
Kimisi kabuk bağlasa da, kimisi taze, babam…
Hani, geçen gün yüksekten düştüğünde, bacağın ağrımış.
Kahrolası yer, senin bacağında yara açıp,
Benim yüreğimde açacağı acıyı da umursamamış!
Şimdi benim yüreğimde, var birde taze yaran.
Doğum günümde, gösterdin yaranı bana.
Aralık on, doğum günümde ben öldüm babam.
Bugün on üç aralık, tam üç gündür, uykularımı kovdum,
Gecelere baş koydum iç çekişlerimle.
Hapis etti geceler şafağa beni.
Geçmişin vapuruna binmiş eskilere gitmişim sanki.
Etrafım çok kalabalık;
Sen, annem, tüm akrabalarımız, herkes tas tamam.
Öyle bir açılıyor ki gecemin mahpus kapıları;
İrkilip gözlerimi aralıyorum,
Etrafımda kimsecikler yok,
Ne sen, ne annem, nede diğerleri…
Biletli, biletsiz, herkes gitmiş.
Ben yalnız kalmışım avlumda.
Volta atarken bakıyorum da ufuklara;
Göçmen kuşlar uçuyor, alın beni de götürün diyorum;
Başım dumanlı, dağlar dumanlı, her taraf sisler içinde,
“ Uçaklar durduruldu uçuşa” diyorlar.
Şafağın kol demiri, yine vuruyor yüreğimin koğuş kapısına.
Memleketten bir ayrılık türküsü kopuyor ırmaklardan aşağı;
Hasret yüreğimde, toz duman.
Ben Ejderin kızıyım,
Kızlık soy ismim Ejder;
Ejderin kızı olsam, Ejder olsam, Ejderha olsam ne yazar,
Mahkumum işte, gurbet yüreğimin cezaevinde.
Güneş yine dağların arkasından seyrediyor gurbetimi.
Çorak topraklar nem alıyor hasret yüreğimden,
Gözlerimin nemi, sulak tarlalarda bana dönüyor yine.
Elimde geçmişe dair tüm mektuplarım;
Açıyorum tek tek, kimler neler göndermiş diye.
Senin askerlik mektubunu gördüm babam.
Sen ne de güzel yazmışsın,
Vatana, sevdalına, evladına ve anana aşkını.
Askerlik türkünü yazmışsın, mektubun son satırına,
“ Dılo dılo yaylalar…”
O günden bugüne, o şarkı hiç düşmedi senin dillerinde.
Sen ne özel kalemmişsin babam.
Elimde geçmişe dair tüm eski resimler,
Bakıyorum kimler göçmüş, kimler kalmış diye.
Göçenler gurbete, kalanlar bilinmez vapurlarda kalmış.
Senin askerlik resmine takıldı gözlerim babam;
Arkasında bir not,
“Benim şu cansız hayalime baktıkça beni hatırlayın” demişsin.
Nedense firar edesim geldi, daralan yürek koğuşumda.
Gardiyanlar tek tek sıktılar mermilerini,
Bedenim darmadağınık avlumda.
Kan revan içinde Fırat’ımın akan suları.
Senin canlı hayalin, benim her an karşımda
Ve sen hep aklımdasın babam.
Elimde mektupların, karşımda resimlerin olmasa da,
Senin resmin yüreğimde asılı,
Mektupların yüreğimde saklı,
Sen benim canımsın babam.
Ve askerlik şarkın, “Dılo dılo yaylalar” hep kulağımda.
Hep kulağımda sesin, soluğun yüreğimde babam...

10. 12 2007

DİLEK EJDER

(Not: Eski soyadı Dilek FIRAT'TI)