Benim balonlarım vardı...

Merhaba,

Balonlar hep çocuksu, masum duyguları ifade eder ya... Bir de özgürlüğü çağrıştırır... Ama hiç bir zaman balonlar beni ne mutlu etmiştir, ne de özgür bırakabilmiştir ruhumu...

Bir çift göze vurulduğum günlerdi... Neyi nasıl yapacağımı bilmediğim, kelimelere hangi anlamları yükleyeceğimi düşünemezken o derin gözlerde kaybolduğum zamanlar...

Hassas dengeler üzerine kuruluyken her şey, saçma bir kurgunun anlamsız bir sebebe dönüşmesi de cabasıydı... Bu arkadaşlık bozulsun istemiyorum... Nasıl bir gerekçeyse seni istemiyorumun başka bir deyişi...

İnsanlar istemiyorum demekten nedense çok korkuyorlar, başka sebeplerin karşısındakini daha çok kıracağını farketmeden, yeni soruların arkasından geleceğinden endişe duyarak istemiyorumu bir başına diyemiyorlar. Aslında, son derece naif, son derece insani bir şey bir insanın diğerini hayatında sevgili, partner, flört olarak görmek istememesi... Su içmek, yemek yemek, hatta yemek seçmek kadar doğal... Ama biz abartıyoruz meseleyi...

Sevimli ama bir o kadar da stresli bir gecenin ardından balonlarla doldurduğum arabadan önce balonlarımın sonra da benim indiğim gece eve yürürken sahilden, aklımdan geçen şarkı çok traji komikti; benim balonlarım vardı...

Artık balonlarım yok, ama her anımda yanımda olacağını bildiğim bir dostum var... Ne mutlu ki bu dost beni bir sevgili olarak istemeyen ama artık zor zamanımda hiç üflenmeden beni dinleyen, zamanında vurulduğum bir çift gözün merhametli sahibi... İyi ki varsın, ve hep hayatımda kal...

Herkes mutlu olsun...

Sevgiler...