Benim bu derdim .....

Saygının sizlerdeki karşılığı "iktidar olmak". Beynim hep yeni sorular ürettği için, sürekli bulunduğum yerlerden uzaklara doğru yürümek istiyorum. Onlar, yanlarına, düşüncelerine çekmeye çalıştıkları "beni" incitip hırpalarken, akıp giden zamanın, yıllarımın kimin kurallarıyla yazılmış bir hayat olduğunu düşüne düşüne, kendimi yerden yere vuruyor, acımasızca kendimi sorguluyordum, (Sorgulanması gereken benmişim gibi) sonra yoluma devam ediyordum.

Kendimden uzaklara gittiğimde daha iyi farkediyorum.Böyle bir kölelikle ve beni denetim altına alarak, kendine çekmeye çalışarak, ruhumu duygularımı, beni ben yapan özelliklerimi, bedeli "acıyla" ödenmiş hikayelerimi, bana zorla vermek istedikleri kabuğun içine öylesine saklanarak yaşamışım ki!

Uçurum kenarlarında sınadığım hayatım, kendi dünyama göstermelerini istediğim saygı, en büyük tedirginliği onların. Bunu istememem için, bana bu hakkı vermemek için, durmadan bilgiler veriyorlar bana. Aslında bu söylediklerinin hayatta karşılığı yok, gerçeği olmayan bir görüntüden ibaret. Olduklarından fazla görünmeye çalışıyorlar sadece. Ben; sözcüklerin çöplüğünde boğuluyorum.

Artık ne kadar acırsa acısın, bana bugüne dek kabul ettirilmeye çalışılmış herşeye meydan okuyabilmek istiyorum. Ismarlama bir hayatı değil, öğrendiklerimden oluşan ve kendi öğrenebileceğim bir hayatı yaşamak!