Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

27 Kasım '08

 
Kategori
Çocuklar ve ilkler
 

Benim çocuklarım

Benim çocuklarım
 

Benim artık çocuklarım var.
Her cuma buluştuğum çocuklarım.gitmezsem üzüldüğüm, görmezsem beklemişlerdir diye düşündüğüm hele ki Mehmet Ali, Ömer beklemişlerdir diyerek içimin huzuruna gölge düştüğü, güzel yüzlü, akıllı çocuklarım.
Arife Çocuk Esirgeme Yuvası'na her cuma ayak bastığımdaki mutluluğum.
Keretalar bu hafta hırkamın kolunu yırttılar.
Oğulcan ilgilenmiyordun benimle diyerek tafra yapsa da sonra gene geldi yamacıma.
Ömer bol bol sarıldı.
Hiç birşeyi unutmuyorlar.
' Senin daha ufak çantan vardı geçen geldiğinde.' (Ömer)
'Ben ne getiricem demiştim sana Oğulcan'(Duygu)
'Şimşekli örümcek adam kalemi.'(Oğulcan)
'Aferim sana.'
Alışıyorum onlara.
Mehmet Ali'nin okuması zayıftır, üstüne gitmeli.
Ömer uysaldır.
Oğulcan en küçükleri ama en komikleri ve yaramazı.
Uğur sesli sesli ödevini yaparken tüm oda onun sesiyle inler, çok gür sesi var, Oğulcanla aynı yaşdadır.
Özelikle kalemlerini, silgilerini paylaşamazlar. Aslında, ne yazık ki çok şeyi paylaşamazlar.
Kavga anında patlak verir.
Anneleri vardır. 'Anne, anne, anne...' aslında anneleri olmadıkları bir çok kadına 'Anne' derler.
Taştan yerler, kolidorlar, koltuk takımı, çalışma masaları ve televizyondan başka lüksleri yoktur yuvalarında.
Eşya bilinçleri gelişmemiştir, yaşam bilinçleri kadar az değildir gene de bu gelişmemişlik.
Arifiye'de bir çocuk yuvası vardır.
Gitmesek de görmesek de bizim desenizde, sizin olmayan bir türlü olamayan çocuklar...
'Biz beş kardeşiz, ikimiz burdayız, üçü Dost Çocuk Yuvası'ndalar. arada onlar bize gelir, biz onlara gideriz, birimizi görürüz.' (sevgi)
Sevgi böyle anlatıyor yaşam boyu sürecek dramını, bir salıncağın kenarında durmuş, kafasını önüne eğşmiş, kısa, kirli saçlarıyla. Her şeye rağmen görecek kardeşleri var Sevgi'nin.
Çıktığında bir taş gibi yalnız, yapayalnız kalacak olanlarda var aralarında.
Ablama sokulup soruyorum; ' Düşünsene kimsen yok, çalacak tek kapın yok.'
Aklımın uçurumundan düşüyorum.
Çünkü bunu kavramam imkansız.
Mümkün değil.
'Kimsesizlik, yapyalnızlık.'
Haftaya çocuklarıma güzel bir çizgi film izleteyim, Buz Devri.
Hoşlarına gidecektir.
Ha , ben bu yazıda aslında devletin bu konulardaki sorumsuzluğundan, bu çocukların geleceklerinin karanlığından, yuvalardaki kötü sistemden, değişmesi gerekenlerden dem vurucaktım.
'Ee, ne oldu?' derseniz. Boşverin, hepsini unutun.
Yazacak bir şey yok!!!
Yalnızca benim çocuklarımın bu hafta izleyecekleri çizgi filmden mutlu olmaları var.

not: bu çalışmayı Sakarya Tog, shçek projesi olarak yürütmekteyiz. bu projede yer alan tüm arkadaşlarım adına bu yazıyı yazdım.

 
Toplam blog
: 45
: 1108
Kayıt tarihi
: 07.01.08
 
 

1986 doğumlu.  ..