BENİM DOĞDUĞUM YERDE

BENİM DOĞDUĞUM YERDE

Benim doğduğum yerde yol yoktu.
Bu yüzden kırlara, çayırlara sevdam…
Her yer toprak kokardı yağmurlarda,

Araba yoktu, çamur çoktu benim doğduğum yerde.

Çember çevirirdi, çelik çomak oynardı, 
Tahtadan araba, paten yapardı, sek sek oynardı.
Misket oynardı, dokuz çukur açıp toprağa…
Dokuztaş oynardı benim doğduğum yerde çocuklar.

Kimi at arabalarında, tabak çanak, kimisinde sebze, meyve,
Kimisinde halı, kilim, kumaş satılır, terziler ise dikerdi.
Def çalıp ayı oynatırdı Çingeneler,
Benim doğduğum yerde okul vardı ama çok uzaktı.

Kuyulardan su çekerdi teyzeler, amcalar, hatta çocuklar.
Haftada bir tankerle gelirdi içilen sular.
Kuru bakliyat, on beşte bir M.... arabasıyla.
Benim doğduğum yerde pazar bile kurulmazdı çoğu zaman. 

Daha lüks yoktu, gaz lambasında ders çalışırdı çocuklar.
Mum ışığında, bakışır, oynaşır, sevişirdi büyükler.
Soba yoktu, mangalda pişerdi aşlar.
Benim doğduğum yerde kışın, mangal zehrine teslim olurdu insanlar.

Aşklar şalvarlıydı kimi zaman, kimi zaman da kasketliydi sekiz köşeli. 
Mahallenin yakışıklısı Özgür ile Terzi çırağı Nurten'in aşkı ise destansıydı.
Kese kâğıtlarına sabit kalemle, pompalı dolma kalemle yazılırdı şiirler.
Benim doğduğum yerde şair çok, radyo yoktu.

Ne İstanbul'u dinleyen vardı, Ne de Orhan Veli'yi bilen...

Adnan Şişman
11 Kasım 2012, 13.10, İzmir