Benim gey arkadaşlarım var

Bu tılsımlı cümleyle girizgâhı yapan her heteroseksüel, homofobik olarak etiketlenmekten kendini koruduğu düşüncesiyle, eşcinsellere ana bacı girişmenin kitabını yazmıştır bugüne değin.

"Benim homoseksüel arkadaşlarım var" diye başlarsan eğer konuşmaya, çelik yeleğin vardır. Kimse ayrımcısın diyemez. Derse, vay haline! Başlanır isimler bir bir dökülmeye.."Ahmet var benim çok yakın arkadaşım, o da gey; sonra Murat var.. Hep gey yani bunlar.."

Ve sorasım gelir.. Eee? N'apim ben senin gay arkadaş listeni? Aslolan senin karakterin ve bakış açın değil mi?

Eşcinsel arkadaşım olmasaydı da savunurdum haklarını. Çünkü "hamili kart yakinimdir" sendromlu özgürlük fikrinden hoşlanmıyorum. Tanıdığım, sevdiğim insanlar doyasıya yaşasın; gerisi ne halt ederse etsin kafası, bana göre değil.

Ve savunmak için özgürce yaşamalarını, bayılmak zorunda da değilim kurdukları ilişkilere. Öpüşmelerini sanat eseri kontenjanında izlemek zorunda değilim. Çünkü onlar (ve diğer herkes), benim göz zevkim için doğmadılar.

Bu egosantrik yaklaşımlar, hepimizi katı sevgisiz ve siyah yapıyor.

Oysa onların bayrağı gökkuşağı..

Ve ne yazık ki kan kırmızısını sık sık görüyorlar sevdiklerinin cansız bedenlerinde. Hergün onlarca travesti öldürülüyor haberimiz olmadan.

Evlat sevgisinden ötesi yoktur diyenler, sıf hemcinsini sevip istediği için bir çırpıda vuruyor öz be öz oğlunu..

Ve tüm bunların yanında, lezbiyen pornosuna alkış tutan bir riyakarlar ordusu.

Benim dünyamda, küçük ütopyamda, damadı öpebilirsin laçocuğum! Şugar da bi hareket çekebilirsin orta parmağınla..

Kalbim seninledir.

(Imagine / John Lennon dinlemek gerekir bazen)