Benim hayatımın özeti...

Yalın ayakla doğarız ama yaşarken koleksiyoner olacak kadar çok ayakkabı ediniriz... Bakmayı bilen bilir ki; ne giydiğindir, ne yediğindir hayat yolculuğunda yanında kar kalan... Zaman dörtnala koşarak törpülerken ömrünü, geri dönüşü yok o yolları ezbere bilsen de anılardan ibaret dilinde bir ah kalır, gerisi yalan... Oysa benim yaşamımda yalınlık gizlense de yalınlığımda yaşamımın tümü var... Doğarken ağladığım kadar ölümüme sakladığım gözyaşım var...

Kefen beyaz bez parçası, hayat ölümün her gün tekrarlanan provası...

Şimdi söyle bana hayat:

Hızla yol aldığım yolculuğun bu kaçıncı durağıdır durmadan geçirdiğin beni... Geldiğim yolun dönüşü yalnızca anılarım ve düşlerimden ibaret mi?

Ameliyatta yatan hastamı beklerken, askerden dönecek sevdiğime şafak sayarken ya da kızımın doğumuna ajandamdan gün işaretlerken geçmeyen zamandın da neden şimdi an olup uçmaktasın... Aynı sayaçtan saymakta olduğunu söyleme bana... Gün 24 saat olsa da sen yalancısın...

Toprak, hava ve su ile yoğrulmuş bedenime kimi zaman ruhumu dar ettirdin... Suyu şelale güzelliğinde akan pınar olup, ateşten gömleği sırtımdan göğsüme ilikledin... Damağımda tuzunun tadı, yüreğimde yaşadıklarım kadar yaşanmamışlıklarımın acısı... Şahmaran ağusu, sevdiklerimin ölüm kabusu...

Birde güzelliklerin var bir demet papatya kadar sade ve narin... Görmek için büyütece ne gerek var varlığını bildiğin, değdikçe hissettiğin dikenin... İşte hayat bu değil mi senin bendeki özetin…

Resim:http://www.siraze.net