Benim işim değil ki!

Kısa bir öykü anlatacagım sadece. Bir çok güncel konulara yaklaşımımız ama sonuçlandıramadığımız ve çogu zaman bir suçlu aramaya başladığımız bir öykü. Bir yorumda yazmıştım yine "Külliyen toplantı, harfiyen talimat, mafiş icraat amma velakin bol bol ikram" sözü ile içiçe, biraz tamamlayıcı bir başka kısa öykü. Okuduktan sonra alın herhangi bir gazeteyi okuyun veya bir haber bültenini dinleyin veya içinde bulunduğumuz ve yaşadığımız bir çok sorunu düşünün görüyoruz ki herkes birbirini suçluyor hala. Önce öykümüz diyelim mi?

" Öykümüz herkes, birisi, herhangi biri ve hiç kimse adlı dört kişi hakkında. Yapılması gereken önemli bir iş vardı ve herkes, birisi’nin bu işi yapacağından emindi.

Gerçi işi herhangi biri de yapabilirdi, ama hiçkimse yapmadı.

Birisi buna çok kızdı çünkü iş herkesin işiydi.

Herkes, herhangibiri’nin bu işi yapabileceğini düşünüyordu.

Ama hiç kimse, herkes’in yapamayacağının farkında değildi.

Sonunda herhangi biri’nin yapabileceği bir işi, hiçkimse yapmadığı için herkes birisini suçladı. "

Evet, sorunlar ve bunlarla ilgili suçlamalar tüm hızıyla devam ederken, blogda ise tam tersi, düşman çatlatırcasına belirli bir seviyede paylaşımlar devam ediyor. Ülke sorunları bile alenen ve basın aracılığı ile - ki çogu zaman da basının yönlendirmesi ve tuzakları arasında - atışmalar şeklinde devam ediyor.

Son söz olarak;

Diger güncel sorunları çözmek için de bir blog kurulsa acaba nasıl olur, ne dersiniz belki paylaşım düşüncesini biraz olsun paylaşırlar mı? Suçlamalar yerine sorunların derinliğine inilir mi?

Resim:www.biymed.com