Benim kırlangıçlarım

Kırlangıçlarla ilgili bir yazımı 21 Nizan 2013 tarihinde Milliyet Blog’ta yazmıştım. O tarihlerde  bizim balkonda  yuvalarını tamır ediyorlardı. Yanız bu arada serçelerle de  müthiş bir savaşları/ kavgaları vardı. Daha sonra  onlar (kırlangıçlar ) savaşı kazandılar. Haklıydılar çünkü daha önce yuvalarını geçen yıl onlar yapmışlardı. Serçeler hazıra konmak istiyorlardı. Fakat düşündüler gibi olmadı.

Sonunda   kaçmak zorunda kaldılar. Doğrusu ben de serçeleri  öldürmemek şartıyla  ara sına   onları kovuyordum.  Gönlüm Kırlangıçlardan yana idi. Zaten evimizin bir başka penceresinde  serçelerin yuvaları vardı...  Onları da kimi zaman okşuyor, seviyorum. Onların önüne bulgur ve ekmek kırınclarını serpiyorum. Kimi zaman da mutfağın kapısını ardına değin açık bırakıyorum. Serçler de gelip  ne varsa toplayıp gidiyorlar.. Elektrik süpürgesinin yapmadığını onlar kolaylıkla beceriyorlar...Gagaları ve gözleri galiba çok hassastır. Kimi zaman  hayret ediyorum onların bu gelişlerine.

Benim Kırlangıçlardan söz edecektim.Söz nerelere gitti, dolaştı...Kırlangıçlarım yuvalarını tamir ettikten sonra  kuluçkaya  yattılar, tahminen bir iki hafta sonra  üç yumurta yaptılar. Dişi  kırlangıç devamlı  yuvada kaldı. Hep nöbet tuttu. Yaklaşık  15 gündür   Yavrularının sesini duyuyorum üç tane  minik yavuruları vardır. Kırlangıçların   her ikisi de devamlı olarak yavrularına  dışarıdan yem getiriyorlar Ne sadık annelerdir....  Yemleri de genelde havada uçan kelebekler, sinekler,  böcekler ve en çok da   çekirgelerdir.  Yavrularını bunlarla besliyorlar. Bu beslenme  olayı da her gün vardır. Genelde sabahları...

Bir de dikkatimi bir şey daha çekiti. Anneleri genelde sabahları   yavrularana yem veriyorlar.  Kimi zaman cik cik seselerini de duyuyorum. Bizden hiç korkmuyorlar. Galiba bize güvendiler ve alıştılar. Bir de  afederseniz yavurlar hiçbir zaman yuvalarına pislik yapmiyorlar. Pisliklerini dışkılarını  geldiyi zaman  yuvadan dışarıya dorğu yapıyorlar. Özellikle buna çok dikkat ediyorlar. Sağı, solu gelişigüzel kirletmiyor.  Hayret edilecek bir durumdur bu bence ? 

Lafı fazla uzatmadan   benim bu yavrularım tahminen beş, altı güne kalmadan yuvadan  uçup gideceklerdir. Tahminen bu kez  bir daha  yumurta yapacaklardır, hayırlısı olsun. Onlar giderlerse inanın üzülürüm. Çünkü onlara iyicene alıştık. İmkânım onlasa da onları  bir tutabilsem ve bir öpebilsem. Ve   ayaklarına bir ufak  mavi boncuk  bağlayabilsem.

Bakalım  seneye bir daha  bunlar gelirler mi  diye düşünüyorum? Onlara  alıştım galiba,bir  daha uçup giderlese dört gözle bekleyeceğim...