Benim objektifimden

Bakmakla görmek arasında çok büyük fark vardır. Bazen bakarsın ama görmezsin. Hatta gözünün önündedir görmen gereken ama göremezsin işte. Fotoğraf çekmeyi tutku haline getirenler en ince detayı bile atlamadan görür ve o anı durdurmak ve ölümsüzleştirmek ister. Benim fotoğraf çekmeye ilgim de böyle başladı. Hiç bitmesini istemediğim anları ya da gördüğüm ve beğendiğim yerleri, nesneleri kendi objektifimden anlatmak istedim. Bundan sonra yapmam gereken biraz araştırma yapmak ve güzel bir makine almaktı. Diyafram, enstantane, vizör, objektif. Bunlar ne anlama geliyordu ve nasıl kullanmam gerekiyordu? Küçük bir araştımadan sonra bunların ne işe yaradığını da çözdükten sonra fotoğraflarımda bunları kullanmaya kalıyordu iş. Örneğin diyafram ayarı “f” ile gösteriliyormuş ve bu ayar ne kadar büyükse net alan o kadar geniş oluyormuş. Bu ayar küçüldükçe önde olan obje netlik kazanıyor, arka plan ise bulanıklaşıyormuş. Ensatantane ve diyafram birbirine zıt ölçülere sahipmiş. Fotoğraf makinesinin, saniyelerle ve saniyenin kesirleriyle işaretlenmiş bir kadranla kontrol edilen enstantane ayarı, diyafram açıklığı ile birlikte film üzerine ne kadar ışık düşeceğini belirliyormuş. Ama, daha da önemlisi, enstantane ayarı, hareketli ya da durağan konuların net ve keskin detaylı olarak mı yokse belli bir izlenimi ifade edercesine bulanık olarak mı kaydedileceğini belirliyormuş. Öğrendiğim bu ilk bilgiler ışığında çektiğim bir fotoğrafı da sizlerin beğenisine sunuyorum.

NOT: Fotoğraf çekilir, resim çizilir J