- Kategori
- Öğretmenler Günü
Benim öğretmenim çiçeklerden bir demettir
Azimle, kanla, irfanla kuruldu Cumhuriyet.
Dört bir yana yapıldı taş duvarlı okullar.
Okur-yazar çavuşları milletimin, oldular Eğitmen.
Benim öğretmenim Eğitmen; eğitendir benim öğretmenim...
*** *** ***
Vatan dara düşende, tebeşir tutan el silah tuttu.
Kanat gerdi öğretmenim vatana geceli, gündüzlü.
Hiç sönmeyen meşaledir benim öğretmenim.
Yılmadan, usanmadan, yorulmadan çalışandır benim öğretmenim.
*** *** ***
Mendil olur siler gözyaşımı benim öğretmenim.
Öksüzlüğümü, yetimliğimi unutturur bana.
Anne olur, baba olur bana; benim öğretmenim.
Bir ulvi el, ışık saçan göz olur benim öğretmenim.
*** *** ***
Açılır sınıfımın kapısı, görünür ilkeli insanı yurdumun.
Tahta dillenir, sıralar yeni nesillere bırakılır.
Bir kutsal nöbettir, öğretmenden öğretmene devredilir.
Coşkun bir pınardır benim öğretmenim, taa okyanuslara akan.
*** *** ***
Molla Gürani'den, Fatih'ten, Başöğretmen Atatürk'ten ilham alır,
Birikimi tarihtir, kültürdür benim öğretmenimin.
İnsanlığa seslenen hoş bir sedadır günaydınları.
Uzun ince bir yolda yürüyen, bir erdemdir benim öğretmenim.
*** *** ***
Yıkılmış taş duvarlar altında kalır benim öğretmenim.
Dünyanın bütün çiçekleri yığılır başına; akar sel olur gözyaşları.
Depremlere kurban gider de, beş parasız; Erzincan'da, Sakarya'da, Van'da...
Unutulmazlar, Sıdıka Avarlar gibi yüreklerde kalır aziz hatıraları...
*** *** ***
Bir işsizler ordusu şimdilerde benim öğretmenim.
Kimi maaşlı, kimi ücretli, kimi sözleşmeli; kırık kalpli, idealler yolcusu...
Yunus Emre misalince ne ilk sahipleri ne de son sahipleri dünyalıkların.
Sevgi insanıdır benim öğretmenim, yurdumun taşında, toprağında yankılanır sesi.
*** *** ***
Bir bakmışsın ağlamış benim öğretmenim, ben ağlamışsam!..
O gülmüştür; eğer ben de gülmüşsem...
Başarmışsam; sevincimden bir tebessümdür benim öğretmenim.
Demet demet çiçektir Anadolu'nun dört bir yanından, benim öğretmenim!..