Benim şimdilerimi sev...

Urbalarımda taşıdığım hayallerimin tutsaklığı, senin içindi. Çocukluğumdan gelen yorgun yolculuğun mahsulleriydi. Benim şimdilerimi sev. Sana gebeyim kaç zamandır. Sancılarım benim şimdilerimi anlatır. Tutsak düşlerimin doğum zamanıdır.

Benim şimdilerimi sev…

Rotası kilitlenmiş duygularımın fırtınalarında sürükleniyorum senlenmeye, her anında yaşantımın. Ve yaşayacaklarımın ütopik düşselliğini fısıldıyor kulaklarıma, rüzgarından yayılan kehanetler. Yaşayacaklarımdan dolayı yaşayacaklarının, yaşayacaklarından dolayı yaşayacaklarımızın tohumları serpiliyor toprağımıza.

Bilmiyorsun… Sen beni hayal sanıyorsun. Gerçek değilsin diye, yaftalıyorsun…

Oysa sevgi-li,

Ben öleceğim.
Bir gün ninnilerin susacak,
Dudaklarımda.
Kehribar soylu akşamlara döneceğim.
Ben öleceğim.
Yankılanacak kulaklarında,
Ölüm kadar,
Gerçeğim…

Saltanatı kalacak sevdamın,
Yüreğinin bir yerinde.
Ömre bedel yaşanmış,
Ölüm kadar gerçeğim.
Yalanın vuslatı mum sönünceye kadar.
Yak ışıklarını / Aç göz kapaklarını,
Sıyrıl inançsızlığından,
Ben gerçeğim.

Yosun rengi düşler taşırım,
Omuzlarımda.
Gök mavisi umutlar doldurur,
Heybelerimi.
Ben geçmişimden ırak geleceğimi,
Senin yüreğine koydum,
Ben gerçeğim…

Öleceğim gün kadar yakınım,
Yüreğine.
Düşleyebileceğin sevgi kadar,
Uzanırım gerçeğine.
Son nefesine / son nefesime,
Kapat gözlerini,
Ben gerçeğim…

Kenan ocak der ki;
Bu adım şiir yanım.
Şiir yanım gerçek yanım.
Bak, çıkarsa bir tek yalanım,
Ölüm yalan,
Ben gerçeğim…

Sevgi-li;

Omuzlarımda taşıdığım yükün mahmurluğu, sana küstüğüm zamanlar. O zamanlar çocukluğumdan taşıdığım yürek çarpıntılarından çıkarlar. Ben, çocukluğumla, olgunluğumla, sana sevdalığımla ölüm kadar gerçeğim. Gerçekliğimi adımın şiir yanında besleyeceğim. İşte bu yüzden seni şiir gibi seveceğim.

Ben dudakların sız yapamıyorum, bilmiyorsun. Dudakların olmadan kalem tutmuyor elim. Sigaraya hasret kalıyorum olmasa dudakların. Bir büyük bardağın içindeki çayın, tadı keyfi dudakların. Olmasa şeker dahi atamıyorum, ve karıştıramıyorum bir kaşığın ucuna ilişip. Kutsal saydığın parmaklarınla sevişip, uyuyamıyorum. Yazamıyorum. Dokunamıyorum. Sarılamıyorum senin dudaklarınsız yaşama. Bilmiyorsun… Sen beni hayal sanıyorsun…

Bu yüzden ve

Sonra;

Bir üşüme hevesidir;
Sarar beni.
Sözcüklerini damıttığım,
Dudak kıvrımlarımı,
Bir sahilin kumsalında,
Hele birde yağmur varsa,
Rüzgâra hapseder,
Donarım…

Az aşağıda,
Dudaklarına ilişir,
Dudaklarım.
Rüzgâr yalarken yüzümü,
Islak ıslak,
Ben dudaklarına sığınır,
Kalırım…
Parmak uçlarımı yakarım,
Bir sigaranın bitmişliğinde.
Kendime gelir,
Sonra geldiğim yere kıvrılır,
Yatarım…
Üşümelerde seviyorum seni en çok…
Üşüyüp titremelerde…

Bir berduş geçer,
Sahil boyu naralarıyla.
Üç köpek az ilerde didişir.
Bir dalga ayaklarıma ilişir.
Islanırım.
Tepeden tırnağa…
Bir şimşek belli eder yüzünü,
Sessiz.
Bir bira düşer ellerimden,
Bitmiştir.
Yutkunurum hafiften,
Bilmeden,
İnceden, inceden…

Bir haykırış duyarım,
Kadının peşinden koşan,
Ahmaktan.
“ Beni yağmurda mı terk ediyorsun sevgili,
Beni böylemi terk ediyorsun? “
Kaldırıp başımı,
Bir tebessüm ediyorum acı acı,
Kıymet bilmezin peşinden.
Kapatıp gözlerimi,
Sığındığım yere,
Uyuyorum…
Ben yaşayan rüzgarda seni yaşıyorum sevgili,
Tutunup eteğine şehrine geliyorum.
Gelip dudaklarına sığınıyorum…

Hadi;
Benim şimdilerimi sev…

Sevgi-li

Kenan Ocak

Son Kasım / 2008
İstanbul