Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

30 Nisan '10

 
Kategori
Anılar
 

Benim tatlı tontonum

Benim tatlı tontonum
 

Anneanne ve Torun


Yaz tatillerim ve çoğunlukla hafta sonlarım onun yanında geçerdi.

Kocaman bir bahçesi ve meyve ağaçları vardı. Bahçesinde renk renk çiçekler ve çok sevdiği hanımeli çiçekleri vardı ve misler gibi kokarlardı bahar aylarında.

Dut, armut, ayva, elma, erik, kiraz, ceviz ağaçlarını o bahçede tanıdım. Bu ağaçlara tırmanıp meyve yemeyi orada öğrendim.

Hayvanlardan korkmamayı ve hayvanları sevmeyi de orada öğrendim.

Köpeğimiz Çiçi, tavuklarımız, horozlarımız, zaman zaman bahçemize gelip sığınan kediler ve diğer köpeklerle dost olup onlarla yaşamayı da….

Hayat arkadaşını kaybedeli yaklaşık 20 yıl olmuştu, yalnız yaşıyordu bu büyük bahçenin içindeki, küçük ve şirin evde. Evi kendisinindi, bir geliri yoktu, oğlunun ve kızının yardımlarıyla ayakta duruyordu.

Devamlı yaşadığım ve ait olduğum modern dünyadan farklı olmasına rağmen, mutlulukların, dostlukların ve sevginin en büyüğünü o evde yaşadım.

Sabahın ilk ışıklarıyla uyandığımda, pencerenin hemen yanındaki radyodan türkü sesleri gelirdi kulağıma. O pencereden dışarıyı seyrediyor ve çayını yudumluyor olurdu. Mırıldanarak arada türkülere eşlik ettiğini de duyardım, hoşuma giderdi, bir süre dinlerdim.

Her sabah gözümü açınca onu orada görmek bana güven verirdi. Sonra tekrar gözlerimi kapatır huzurlu bir uykuya dalardım.

Uyandığımda yanıma gelir, beni öper, okşar, sobada kızarttığı ekmeklere tereyağı sürüp bana yedirirdi. En sevdiğim yemekleri yapardı, gözü gibi bakardı bana. İlk göz ağrım derdi, ne de olsa ilk torunuydum….

Akşamları elimden tutar, komşu ziyaretlerine götürürdü beni. Çaylar içilir, kekler, börekler yenir ve hoş bir sohbet başlardı. Komşu evlerin çocuklarıyla arkadaş olmuştum, gündüz bütün gün evcilik, top oynar ve bahçemizde piknik yapardık.

Ne güzel günlerdi. Şimdi buruk bir tebessümle hatırlıyorum o günlere ait tüm anılarımı.

Bu dünyadan benim anneannem geçti. En sevdiğim insan, en kıymetlim…

Bana hesapsız sevgiyi, hesapsız sevilmeyi öğretti.

Yardımseverliği, vericiliği, iki lokmanın birini paylaşmayı da öğretti..

Anneannemi 9 yıl önce kaybettim. Soğuk bir Ocak günü, uykusunda göçüp gitti bu dünyadan… Hiç acı çekmeden. Ölümü de varlığı gibi huzurlu oldu...

Ne zaman onu düşünsem gözlerimden yaşlar dökülür, onu özlemle, sevgiyle anarım. Yaşadığım sürece de öyle olacak.

Geçen gün mezarına gittim o çok sevdiği hanımelini diktim toprağına….

Kim bilir belki kokusunu duyar ve beni hisseder diye.

Nur içinde yat canım tontonum, mekânın cennet olsun.

Seni çok özledim ve seni çok seviyorum.

 
Toplam blog
: 563
: 8587
Kayıt tarihi
: 30.03.10
 
 

Kişisel gelişim uzmanıyım. Yaşam Koçu, İlişki Koçu, NLP Uzmanı ve Eğitmeni, Kuantum Yaşam Koç..