Benim ve Sizin Halleriniz! Hallerin içinden çıkabilmek!

Çıkabilmek!

Bir hal'den, o an için değişmesi istenilen ama değiştirilemeyen bir zaman'dan çıkabilmek!

Uzaklaşabilmek!

Birilerinin öğrettiklerinden, kendi öğrendiklerinden, kendine artık "faydası" olmadığını düşündüğün şeylerden kurtulabilmek! Bunları gerçekleştirmeyi istemek, neden bu kadar eziyetli, böylesine zorlu ki?

Öyle bir yaşam şekli alışkanlık haline geldiğinden mi? Günde üç öğün yemek yer gibi, susayınca su içmeye mecburiyet gibi "temel bir gereksinim" haline mi dönüşmüş (?) bu eza ve zorluklar.!

Olabilir!!!

Fakat, yine de değiştirilebilmeli, eski öğretilenler ve de öğrenilenler terk edilebilmeli. Yaşamı kimin için yaşadığını, ne için nefes aldığını, kendine sevgisi olup-olmadığını insan kendi-kendine sorabilmeli...

Kuralları, "bildikleri gibi", kendilerine göre oluşturup belirleyenler yaşlandı, bir kısmı da artık yaşamıyor. Her türlü düşüncelerine dair yarattıkları inanç ve davranış biçimleri de yaşlandı, eskidi...

Ki, o "buyurucular", "belirleyiciler" tarafından bırakılan kuralların-yasaların gerçeklikleri hiç bir vakit kanıtlanamayacak olduğu halde, süre-gelen bir cenderenin içerisinde devinip durmak insan için bir mecburiyet mi?

Yaşamı, insan kendisi için sürdürür. Hiç bir insan, kendisinden sonrakilerin yaptıklarından ve yapabileceklerinden hiç bir zaman haberdar olamayacak. Buna inanmak istememesi de bu şansızlığını, hiç bir vakitte ve çağda değiştirmeyecek... Bu bir gerçek, bir somut durum...

Eskiler yanlış söylemiş, "rivayet" buyurmuşlar; ki, hala çocuklar ve kadınlar eziyet çekmekte .

Tanrılar "adına" konuşup-yazanlar da "rivayet" buyurmuşlar; ki, kadınlar ve çocuklar hala mezalim yaratıcıların ellerinde kıvranıp durmakta...

Bunlar gerçek; "bana, size, onlara ait" olan, güzel görünmeyen ama yine de hepimize ait bulunan gerçekler!!!

Bu haller ve görüngüler kötü, hem de çok kötü; bu kötü hallerden utandığını söyleyenlerin bir çoğunun yüzü, "utanırken bile gülümsüyor!!!"

İşte bu nedenle, bu zamanlar rezil zamanlar...

F.E.