- Kategori
- Aşk - Evlilik
Beraber
Yıllar önce lisede edebiyat öğretmenimiz ''kadın adama bir çocukları olacağını söylediğinde adamın nasıl bir tepki vermesini isterdiniz?'' diye sorduğunda vereceğim cevabı çok da tahmin edememiştim. Şimdi çocuk sahibi olmayı planladığım şu günlerde eşimin bu haber karşısında nasıl bir tepki vereceğini düşünüyorum ve umduğum gibi olmazsa acaba hayal kırıklığına uğrar mıyım diye merak ediyorum. Boynuma sarılır mı mesela, ya da gözleri her zamankinden farklı olarak çakmak çakmak bakar mı bana?
Hayatın bize mecburen arz ettiği monoton hayatı ne kadar kırabilir, tam da herkes gibi zamanın sıradanlığına alışmışken yine eskisi gibi heyecan duyabilir miyiz acaba? Böyle olmazsa da ortada bir suç mu olacak ki? Sanmıyorum. Nihayetinde biz de eskidik herkes gibi, fazla alıştık birbirimize. Yoğun iş temposuyla ne yaptığımızı, ne yaşadığımızı duymaz olduk. Karşılıklı olarak yapılan küçük şeyler için teşekkür bekledik ama teşekkür etmeyi unuttuk. Hani meslekten saymadığımız ev hanımları sanki hiç birşey yapmıyormuş gibi görünürler; ancak içten içe teşekkür beklerler, takdir edilmek isterler ya, bunu hep söylerdim de bunu onlar gibi bekleyeceğim hiç aklıma gelmezdi. Şimdi ben bu teşekkürü bile duymak isterken, bir bebek müjdesi çok şey farkettirir mi acaba? Çoğu insanın evliliğin monotonlaşmasını önlemek için çocuk yaptığını bilip de onlara burun kıvırırken şimdi içten içe bunun gerçekten işe yarayacağını düşünüyorum.
Üzgünüm bu durumdan kendime hala pay çıkartmayacağım. Ne kadar inkar etsek de, ne kadar bu duygudan uzakmış gibi görünsek de, biz hala ataerkil bir toplumuz. Genlerimizde var sanki. Annelerimizin ellerine sağlık. Öyle yoğurmuşlar ki hamurumuzu cinsiyet kurallarıyla. Kurtulamıyoruz. İşte tüm bu beklentiler sanırım yaptıklarımızın, görevimiz olduğunu düşündürten toplumumuzdan dolayı ortaya çıkıyor. Bazı şeyleri yadsıdığımı, hatta umutsuz vaka olduğumu düşünebilirsiniz. Tam aksine çok mutluyum. Herşeyin farkında olmak mutlu olmak için ilk sebep, ikimizin de farkında olması ve bazı şeyleri beraber yoluna koymaya çalışmak mutlu olmak için ikinci sebep. Sanırım artık cevabı biliyoruz. Benim yüzüm, o bana çakmak çakmak baktıkça hep gülecek.